Το γνωστό άσμα των ΟΝΑΡ, δια στόματος Βασίλη Παπακωνσταντίνου, εκφράζει απόλυτα και με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα συναισθήματα του ανθρώπου, που ξεπερνάει τα καταγεγραμμένα μέτρα του, πετυχαίνοντας κάτι πολύ σημαντικό, χωρίς να έχει βασιστεί μάλιστα στην συνδρομή οποιουδήποτε άλλου.
Και αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι αποκτά μεγαλύτερη ακόμα σημασία στα στόματα των Ελλήνων διεθνών, μετά και τη δεύτερη συνεχόμενη πρόκριση της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στα τελικά ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Συνηθισμένοι να αμφισβητούνται οι αξίες περισσότερο από τις απαξίες, οι Έλληνες διεθνείς, μάλλον συγκρατημένοι και ιδιαίτερα ώριμοι εμφανίστηκαν στις δηλώσεις τους και σίγουρα με καμιά διάθεση ρεβανσισμού απέναντι σε εκείνους που λίγους μήνες μόλις πριν, δεν το "βούλωναν" μπροστά στην άσχημη αγωνιστική εικόνα της ομάδας, και που σήμερα θεωρούν ότι αυτή η αγωνιστική αναγέννηση του τελευταίου εξαμήνου οφείλονταν εν πολλοίς και στο ότι "τους έβαλαν τότε μυαλό" .
Ας χαρούμε λοιπόν για όσες μέρες προφτάσουμε την σημαντική αυτή πρόκριση της εθνικής ομάδας στα τελικά του EURO 2008 , καθώς και την πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα συγκομιδή των 31 βαθμών στο δρόμο για τα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, γιατί φοβάμαι πως δεν θα αργήσει και πολύ εκείνη η μέρα, που οι αντίπαλοί μας σ αυτόν τον όμιλο, θα μετατραπούν σε "καφενεία", "ομαδούλες", "ξεπερασμένους γίγαντες του παρελθόντος" και "περασμένα μεγαλεία".
Με την ελπίδα, μάλιστα, πως οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, κάποια στιγμή, θα αρχίσουν να αφιερώνουν και τις ήττες στους φιλάθλους της ομάδας τους , με το ίδιο σκεπτικό που τους αφιερώνουν τις νίκες, οι Έλληνες διεθνείς βρίσκονται πλέον ενώπιον μίας ακόμα μεγάλης πρόκλησης, για την καριέρα τους, τους ανθρώπους τους και τους 10 με 20 χιλιάδες Έλληνες απανταχού του κόσμου, που συνέλαβαν με το αθώο μυαλό τους, τις πραγματικές διαστάσεις της επιτυχίας του μαγικού θέρους του 2004.
Εμποτισμένοι πια από την φιλοσοφία της "συγκρατημένης επίθεσης" και της "πιο ψύχραιμης θεώρησης της επόμενης ημέρας", του Γερμανού Ομοσπονδιακού τεχνικού, Όττο Ρεχάγκελ, οι Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές αυτής της γενιάς, γνώρισαν πλέον καλύτερα από τον καθένα, τη ματαιότητα της δόξας και της αποθέωσης αλλά και την αληθινή σημασία της επιτυχίας, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη πρόκληση μιας βαθιάς προσωπικής ικανοποίησης.
Με οργάνωση, αδιανόητη σε άλλες εποχές, ένα υλικό πλούσιο σε όλες τις θέσεις και έναν προπονητή που αποδεικνύει για περισσότερα από 40 χρόνια ότι ο ρεαλισμός και το όραμα δεν είναι έννοιες ασύμβατες, η ελληνική εθνική ομάδα καλείται τώρα να θέσει τον πήχη στο ύψος που η ίδια θεωρεί ότι θα ικανοποιήσει το αίτημά της για επιτυχία.
Περισσότερο ώριμοι μάλιστα από ποτέ, στο καθαρά αγωνιστικό μέρος, οι παίκτες του Όττο Ρεχάγκελ, θα αγωνιστούν στα γήπεδα του καλοκαιρινού EURO, έχοντας βάλει στη φαρέτρα τους μια σημαντική παρακαταθήκη, από την συμμετοχή τους στον βατό όμιλο της προκριματικής φάσης που μόλις χθες ολοκληρώθηκε:
Την εμπειρία, του να "καθαρίζουν" ισάξιους ή υποδεέστερους αντιπάλους.
Ομάδων, με άλλα λόγια, που παραδοσιακά μας δημιουργούσαν τα μεγαλύτερα προβλήματα στις διεθνείς μας δοκιμασίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου