Νέες ταινίες. Σε έναν θεαματικό διαγωνισμό ταλέντων, στην "εγκυμονούσα" Αμερική του 60, ο μάνατζερ Curtis Taylor Jr. ανακαλύπτει ένα μουσικό τρίο που ξεσηκώνει με το ταλέντο και την ενεργητικότητά του τους λάτρεις της Σόουλ και αποτελείται από τις Deena Jones, Effie White και Lorren Robinson. Πρόκειται για τις περίφημες Dreamettes.
Αμέσως ο πανέξυπνος ατζέντης θα πιστέψει στις αδιαμφισβήτητες ικανότητές των τριών κοριτσιών και σύντομα θα τις δώσει σύντομα την ευκαιρία, αρχικά να κάνουν φωνητικά στον θρυλικό τραγουδιστή James "Thunder Early" και κατόπιν ανεξάρτητη καριέρα σαν αυτόνομο γκρουπ.
Προκειμένου όμως να επιβιώσουν και να καταφέρουν τελικά να γευτούν την επιτυχία στον αδυσώπητο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας οι τρεις νεαρές τραγουδίστριες, θα πρέπει να συμμαζέψουν τον εγωισμό τους, να κάνουν οδυνηρούς συμβιβασμούς και κυρίως να συμμορφωθούν πλήρως με την γραμμή του ατζέντη τους, ο οποίος απαιτεί από αυτές να παραδώσουν εν λευκώ την καριέρα τους στα χέρια του….
Η πολύ ενδιαφέρουσα ταινία του Bill Condon αντιπαραθέτει δύο διαφορετικές στάσεις ζωής απέναντι στη μουσική και στις προκλήσεις των καιρών που μεταβάλλονται συνεχώς προκαλώντας ανασφάλεια και ανησυχία:
Η μία, περισσότερο παραδοσιακή και "εργαστηριακή" θά λεγε κανείς , εξακολουθεί να επιδιώκει την αυθεντική έκφραση της ψυχικής ανησυχίας των καλλιτεχνών, θεωρώντας ότι το πρωτόλειο και το κλασικό αποτελούν ένα μονίμως επίκαιρο εσωτερικό ρεύμα που πάντοτε θα βρίσκει ανταπόκριση στο μικρότερο εκ των πραγμάτων αλλά ισχυρότερο διανοητικά κοινό του.
Η άλλη στάση, περισσότερο εύπλαστη και προσαρμοστική, εκφράζεται κυρίως με όρους αγοράς , ακολουθώντας τυφλά τις επιταγές της μόδας και τις απαρέγκλιτες νόρμες του Life Style, ως μια ακόμα πολύχρωμη ψηφίδα της πολυτάραχης εποχής, αναζητώντας ένα διαρκώς μεγαλύτερο κοινό, παραδομένη στο ρεύμα της εποχής που παρασύρει το ταλέντο, στο βωμό της εμπορικής επιτυχίας, αποστερώντας το από οποιοδήποτε μήνυμα.
Ένα ολοκληρωμένο σχόλιο για τη μουσική και τον κόσμο της, εξαιρετικά επίκαιρο και αποκαλυπτικό όσο ένα μελωδικό τραγούδι διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960.
Προσεγμένη φωτογραφία, πλούσια κοστούμια και ντεκόρ που συμβάλουν καταλυτικά στην οικοδόμηση μιας φαντασμαγορικής ατμόσφαιρας.
Υπαινιχτικοί διάλογοι, τεκμηρίωση, και μια πλημμυρίδα μελωδιών να κατακλύζει τις πιο ανικανοποίητες αισθητικές μας ανάγκες.
Ο Bill Condon , κινεί την κάμερα πότε κυκλικά, πότε περιμετρικά και κάθετα, πάντοτε όμως με ωριμότητα και εμφανή αυτοπεποίθηση.
Αναζητώντας τελικά, μακριά από τις αίθουσες των δικαστηρίων και των αντιπαραθέσεων έναν κοινό τόπο συνάντησης μεταξύ της εμπορευματοποίησης και της δημιουργίας με άποψη, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης καταλήγει στο συμπεράσματα ότι μόνο ο ιδιότυπος πόλεμος μεταξύ των φορέων τους μπορεί να προωθήσει την εξέλιξη του πολιτισμού.
Γιατί πολύ δύσκολα συνεννοείται κανείς με κάποιον που θέλει να τον καταπιεί.
Αμέσως ο πανέξυπνος ατζέντης θα πιστέψει στις αδιαμφισβήτητες ικανότητές των τριών κοριτσιών και σύντομα θα τις δώσει σύντομα την ευκαιρία, αρχικά να κάνουν φωνητικά στον θρυλικό τραγουδιστή James "Thunder Early" και κατόπιν ανεξάρτητη καριέρα σαν αυτόνομο γκρουπ.
Προκειμένου όμως να επιβιώσουν και να καταφέρουν τελικά να γευτούν την επιτυχία στον αδυσώπητο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας οι τρεις νεαρές τραγουδίστριες, θα πρέπει να συμμαζέψουν τον εγωισμό τους, να κάνουν οδυνηρούς συμβιβασμούς και κυρίως να συμμορφωθούν πλήρως με την γραμμή του ατζέντη τους, ο οποίος απαιτεί από αυτές να παραδώσουν εν λευκώ την καριέρα τους στα χέρια του….
Η πολύ ενδιαφέρουσα ταινία του Bill Condon αντιπαραθέτει δύο διαφορετικές στάσεις ζωής απέναντι στη μουσική και στις προκλήσεις των καιρών που μεταβάλλονται συνεχώς προκαλώντας ανασφάλεια και ανησυχία:
Η μία, περισσότερο παραδοσιακή και "εργαστηριακή" θά λεγε κανείς , εξακολουθεί να επιδιώκει την αυθεντική έκφραση της ψυχικής ανησυχίας των καλλιτεχνών, θεωρώντας ότι το πρωτόλειο και το κλασικό αποτελούν ένα μονίμως επίκαιρο εσωτερικό ρεύμα που πάντοτε θα βρίσκει ανταπόκριση στο μικρότερο εκ των πραγμάτων αλλά ισχυρότερο διανοητικά κοινό του.
Η άλλη στάση, περισσότερο εύπλαστη και προσαρμοστική, εκφράζεται κυρίως με όρους αγοράς , ακολουθώντας τυφλά τις επιταγές της μόδας και τις απαρέγκλιτες νόρμες του Life Style, ως μια ακόμα πολύχρωμη ψηφίδα της πολυτάραχης εποχής, αναζητώντας ένα διαρκώς μεγαλύτερο κοινό, παραδομένη στο ρεύμα της εποχής που παρασύρει το ταλέντο, στο βωμό της εμπορικής επιτυχίας, αποστερώντας το από οποιοδήποτε μήνυμα.
Ένα ολοκληρωμένο σχόλιο για τη μουσική και τον κόσμο της, εξαιρετικά επίκαιρο και αποκαλυπτικό όσο ένα μελωδικό τραγούδι διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960.
Προσεγμένη φωτογραφία, πλούσια κοστούμια και ντεκόρ που συμβάλουν καταλυτικά στην οικοδόμηση μιας φαντασμαγορικής ατμόσφαιρας.
Υπαινιχτικοί διάλογοι, τεκμηρίωση, και μια πλημμυρίδα μελωδιών να κατακλύζει τις πιο ανικανοποίητες αισθητικές μας ανάγκες.
Ο Bill Condon , κινεί την κάμερα πότε κυκλικά, πότε περιμετρικά και κάθετα, πάντοτε όμως με ωριμότητα και εμφανή αυτοπεποίθηση.
Αναζητώντας τελικά, μακριά από τις αίθουσες των δικαστηρίων και των αντιπαραθέσεων έναν κοινό τόπο συνάντησης μεταξύ της εμπορευματοποίησης και της δημιουργίας με άποψη, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης καταλήγει στο συμπεράσματα ότι μόνο ο ιδιότυπος πόλεμος μεταξύ των φορέων τους μπορεί να προωθήσει την εξέλιξη του πολιτισμού.
Γιατί πολύ δύσκολα συνεννοείται κανείς με κάποιον που θέλει να τον καταπιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου