ΦΟΒΟΙ ΑΙΜΑΤΗΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 10ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24-ΘΙΒΕΤ)

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τις ημέρες που η παγκόσμια περιοδεία της ολυμπιακής φλόγας, προτού τελικά καταλήξει στο Ολυμπιακό Στάδιο του Πεκίνου, είχε μετατραπεί σε μια αυτοσχέδια διαδήλωση των υποστηρικτών της υπόθεσης του Θιβέτ εναντίον της κινεζικής καταστολής και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πανάρχαια περιοχή.
Τότε, το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, αλλά και των κυβερνήσεων των κρατών της Δύσης είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της έναρξης ενός διαλόγου που θα οδηγούσε στην κατάπαυση των βιαιοτήτων στην πολυτάραχη περιοχή και στην αποκατάσταση της ειρήνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεκτικότητας και της ιστορικής συνέχειας. Αρκετοί μάλιστα εκ των πολιτικών ηγετών είχαν τότε απειλήσει, χωρίς ωστόσο να κάνουν πράξη τις απειλές τους, το κινεζικό καθεστώς, ότι θα προέβαιναν σ ένα ιδιότυπο μποϊκοτάζ της διοργάνωσης δια μέσου της μη παρουσίας τους στην τελετή έναρξης των αγώνων του Πεκίνου. Φυσικά, τίποτα απ όλα αυτά δεν συνέβη, καθώς επικράτησε η «pollitical correctly» θεώρηση που ενοχοποιούσε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας στα πέριξ του Ολυμπιακού σκηνικού, και ο απόλυτος κυνισμός της εποχής που λέει ότι δεν πρέπει να συγχέουμε το θέμα του αθλητισμού με την πολιτική, με λίγα λόγια τις μπίζνες με την εξυπηρέτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τελικά, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι Ολυμπιακοί αγώνες ολοκληρώθηκαν και το θέμα του Θιβέτ ξαναβρήκε, την προσβλητική θέση, στην οποία είχε από χρόνια περιέλθει, στην ατζέντα του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Σήμερα, μερικούς μήνες μετά, ο πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ, Δαλάι Λάμα, έχοντας αναρρώσει από μια περιπέτεια υγείας που τον ταλαιπώρησε πρόσφατα, προειδοποιεί για μια ακόμη φορά τη διεθνή κοινότητα πως υπάρχει φόβος να ξεσπάσουν από στιγμή σε στιγμή ταραχές, καθώς η κατάσταση στο Θιβέτ παραμένει τεταμένη και υπάρχει έντονη ανησυχία για συλλήψεις, βασανιστήρια και θανάτους κρατουμένων με πρόσχημα την κατάπνιξη πιθανών ταραχών με αφορμή την 50η επέτειο της θιβετιανής εξέγερσης, στις 10 Μαρτίου.

Για μια ακόμη φορά, ο κόσμος έχει στρέψει τα νώτα του σε μια περιοχή, που πια δεν έχει να περιμένει τίποτα από κανένα, αλλά ούτε και να προσφέρει τίποτα «εκλεκτότερο» από πνευματικό πλούτο, διδάγματα, ιστορία και εσωτερική αναζήτηση, στον αντίποδα των χρυσοφόρων οικονομικών συνεργασιών που υπόσχονται οι Κινέζοι.