Αν, γενικά, οι γυναίκες της πολιτικής, πρέπει, όπως συνηθίζουν να πιστεύουν, τόσο οι ίδιες όσο και οι συνάδελφοί τους, άνδρες, να αναπτύσσουν σταδιακά πολιτικό αρρενομορφισμό, προκειμένου να επιβιώσουν στη ζούγκλα της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας, η υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ και επίδοξη μελλοντική πρωθυπουργός, Τζίπι Λίβνι, επιδιώκει να δείξει τέτοια σκληρότητα και άτεγκτη στάση στις πράξεις και τα λόγια της, που καταδεικνύει τελικά μια πολύ ευάλωτη και ανασφαλή προσωπικότητα. Σ ένα έθνος μάλιστα, όπως το Ισραηλινό, όπου η γυναίκα παραδοσιακά δεν περιποιεί τιμή, η Τζίπι Λίβνι συνεχίζει με σταθερά βήματα να ακολουθεί το μονοπάτι που θα την οδηγήσει στην ηγεσία της χώρας της, αλλά μ έναν τρόπο καθαρά ανδρικό, ένα γεγονός που αφαιρεί κατά πολύ από την επιτυχία της να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Το ερώτημα, όμως, είναι: μπορεί τελικά μια γυναίκα, να κυβερνήσει έναν τόπο σαν γυναίκα, κι όχι απλώς προσπαθώντας να αποδείξει πως διαθέτει έναν πιο άκαμπτο ανδρισμό από τους άνδρες;.
Η Τζίπι Λίβνι λοιπόν απέδειξε ότι δεν μπορεί. Γι αυτό και έβαλε τόσο ξεκάθαρα τη σφραγίδα της στη θηριωδία που συντελείται αρκετά 24ωρα τώρα στη Γάζα. Δεν τα κατάφερε επειδή από τα πρώτα δείγματα γραφής έδειξε ότι θα κυβερνήσει σαν άνδρας, κατά τον ίδιο τρόπο που ο Ομπάμα θα κυβερνήσει σα λευκός. Άλλωστε αρκετές φορές τα συστήματα θέλουν να δώσουν την εντύπωση της εναλλαγής και της ανανέωσης του πολιτικού σκηνικού, αλλά τελικά δεν θα επέτρεπαν ποτέ ουσιαστικά να χρωματιστεί η πολιτική με νέους τρόπους, νέα αισθήματα, φρέσκιες ευαίσθητες, χρηστικές και αποτελεσματικές ιδέες. Γι αυτό και θεωρώ ότι θα αργήσει αρκετά ακόμα η ημέρα εκείνη όπου μια γυναίκα θα κυβερνήσει ένα έθνος σαν πραγματική γυναίκα, με αυτοεκτίμηση και σεβασμό στο φύλο της, τις δυνατότητές της και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φύσης της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου