ΣΤΟ ΛΥΚΑΥΓΕΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑ ΦΙΛΟΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Οι φόβοι των αναλυτών, περί υποβάθμισης των προσπαθειών για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, που θα συνέβαινε κατά τη διάρκεια του βρασμού μιας οικονομικής κρίσης, φαίνεται πως αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Η μία μετά την άλλη, οι οικονομίες της ευρωζώνης εισέρχονται σε ύφεση, αναζητώντας παράλληλα τρόπους για να τονώσουν εκ νέου την αναπτυξιακή τους ικανότητα.. Είναι δυνατόν, όμως, αυτοί οι τρόποι να μην λαμβάνουν πλέον υπόψιν τους το περιβαλλοντικό ζήτημα; Έχουμε, επιπλέον, την πολυτέλεια μιας ακόμα χαμένης ευκαιρίας μέσω της επιστροφής των οικονομιών μας στα μοντέλα που παρήγαγαν πλούτο, απομυζώντας με αλλαζονία και βουλημία τα φυσικά και ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη; Ή, μήπως, πιθανότατα, αυτή η οικονομική κρίση πρέπει να αποτελέσει το εφαλτήριο για τη δημιουργία μιας νέας οικονομίας φιλικότερης στον άνθρωπο και το περιβάλλον; Το βέβαιο είναι πως εκτός από τον κορεσμό που έχουν υποστεί μεγάλα τμήματα της βιοποικιλότητας, κορεσμός, ίσως προσωρινός, φαίνεται πως έχει επέλθει τόσο στη δίψα των ισχυρών οικονομικών παραγόντων για παραγωγή πλούτου, όσο και σ εκείνη των πολιτών για κατανάλωση. Όλα δείχνουν να έχουν φτάσει στο ταβάνι τους και μόνο η δύναμη της συνήθειας να πιέζει στο να ακολουθήσουν την ίδια κατεύθυνση. Κι αυτές είναι δύο από τις βασικότερες αιτίες της πολύ πλευρης κρίσης των ημερών μας.. Ένα νέο, λοιπόν, μοντέλο οικονομίας, ένα νέο μοντέλο ζωής, παραγωγής, συμπεριφοράς και αντίληψης των πραγμάτων, μπορεί να αποτελέσει το λυκαυγές ενός νέου κόσμου, ενός καινούργιου ενδιαφέροντος για τη ζωή, μιας νέας εποχής. Αρκεί να συμβιβαστούμε με την φυσική και ιστορική αναγκαιότητα να κατεβάσουμε όλοι λιγάκι τις στροφές, αρχίζοντας παράλληλα να παρατηρούμε τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω και μέσα μας με μεγαλύτερη προσήλωση.