ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Ακούγοντας πρόσφατα έναν κρεοπώλη να αναφέρει σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια ο Έλληνας καταναλωτής έμπαινε στο κατάστημά του και γέμιζε δέκα σακούλες ενώ σήμερα μόνο μία αναρωτήθηκα αν υπήρχε ποτέ περίοδος στην νεώτερη ιστορία της πατρίδας μας για την οποία να μην γκρινιάζουμε ότι μας αποφέρει λιγότερα σε σχέση με παλιότερες περιόδους. Επίσης σκέφθηκα ότι από εκείνες τις δέκα σακούλες που γέμιζε πριν από λίγα χρόνια ο σπάταλος καταναλωτής το ωφέλιμο προϊόν ήταν μόνο η μία , σκάρτα δύο και όλες οι υπόλοιπες κατέληγαν σαν πεταμένο περίσσευμα σε κάποια χωματερή. Αυτό, λοιπόν, που συμβαίνει αυτές τις ημέρες στην αγορά δεν είναι τίποτε άλλο από έναν εξορθολογισμό των αγορών μας, ο οποίος βέβαια προκαλείται από μία βίαιη επικοινωνιακή δυνάστευση της ψυχολογίας μας κι όχι από την απόκτηση κάποιας καταναλωτικής συνείδησης. Άρα διαθέτει τα χαρακτηριστικά μιας προσωρινότητας, η οποία θα διαρκέσει για όσο καιρό ο καταναλωτής σκιαγραφεί το μέλλον με χρώματα δυσοίωνα και σκούρα. Αποδείχθηκε δε ότι ολόκληρο αυτό το οικονομικό σύστημα και η ίδια η αγορά, τα οποία διαμαρτύρονται για την οικονομική στενότητα αυτές τις ημέρες, δεν μπορούν υπό τις παρούσες προϋποθέσεις να λειτουργήσουν με τους καταναλωτές να αρκούνται στα απαραίτητα, γιατί βασίζεται αποκλειστικά στο αναλυτικό «ξεψάχνισμα» των αναγκών μας και στην κατανάλωση για απόκτηση του παραπάνω από αυτό που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε. Η λεγόμενη, λοιπόν, ποιότητα ζωής, η άνεση, η πολυτέλεια, η εξειδικευμένη επιλογή είναι τα πεδία που έχουν κυρίως πληγεί από ετούτη την οικονομική κρίση με τα τόσο έντονα ψυχολογικά χαρακτηριστικά και η διαφαινόμενη πτώση του τζίρου κατά την εορταστική περίοδο σε επίπεδα που αγγίζουν κατά περιοχές και το 50% σε σχέση με πέρσι φανερώνει αν μη τι άλλο ότι πέρσι μπορεί να γκρινιάζαμε εξίσου, ή έστω λίγο λιγότερο για την οικονομική μας κατάσταση εξακολουθούσαμε ωστόσο να αγοράζουμε το επιπλέον, το πλεονασματικό, το ανούσιο, αυτό που θα προσέδιδε στη ζωή μας, λάμψη, γόητρο, κύρος κι όχι ουσία, ποιότητα και προοπτική. Άρα πρόκειται για μια κρίση που επηρεάζει κυρίως την εκδήλωση της επιθυμίας μας για σπατάλη και που οδηγεί στην αποκάλυψη μιας οικονομίας που βασίζεται στον άκρατο καταναλωτισμό και που υφίσταται για τον ίδιο λόγο που υφίστανται χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατομμύρια θέσεις εργασίας παγκοσμίως: επειδή πλέον είναι δύσκολο να αποδεχτούμε μια ζωή με τα ελάχιστα που χρειάζεται ουσιαστικά ο άνθρωπος για να ζήσει ελεύθερος από ανάγκες, η ικανοποίηση των οποίων είναι απλά μια διαρκής τρύπα στο νερό.