Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

THE DARK NIGHT (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Σε μια πόλη, που δεν ησυχάζει ποτέ, κι όπου το σκοτάδι και το φως της ημέρας αποτελούν τα αδιαπραγμάτευτα σύνορα δύο κόσμων που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ τους, ο δεξιοτέχνης σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν στήνει ένα ασταθές σκηνικό φόβου, εμποτισμένο από τις παραδοσιακές αρχές του Μανιχαϊσμού. Κανείς, μπροστά σ αυτό, δεν δικαιούται να μείνει αμέτοχος ενώπιον μιας ολοκληρωτικής μάχης του καλού με το κακό και η ουδετερότητα κατακυρώνεται στις δυνάμεις του κακού και συνεπάγεται έναν πρόωρο και εξαιρετικά άδοξο θάνατο για τους άτολμους.

Ο δημοφιλής Μπάτμαν, λοιπόν, επιστρέφει ξανά, σε μια από τις γνωστές του περιπέτειες, αντιμετωπίζοντας εδώ μια ασύμμετρη απειλή που σχεδιάζει να πλήξει το κουράγιο και το ηθικό των πολιτών, με απώτερο στόχο την απομυθοποίηση της έννοιας του καλού και την επίτευξη της συλλογικής παραδοχής ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τελικά στον πυρήνα τους, κακοί.

Ο Νόλαν συγκεντρώνει εδώ ένα εντυπωσιακά συνδεδεμένο και λαμπερό καστ με τον Heath Ledger, να καταφέρνει υποκριτικά, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται τούτο, να πετύχει, κατ αντιστοιχία, εκείνο που ο ήρωας που ενσαρκώνει (Τζόκερ) είχε σαν απώτερο σκοπό του, προκαλώντας το χάος:

Να στρέψει δηλαδή το ενδιαφέρον του κοινού προς τη σκοτεινή του φύση και να ηγηθεί δραματουργικά του υπόλοιπου καστ.

Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της ταινίας είναι επιμελώς φροντισμένα: Χαμηλοί φωτισμοί, ντεκόρ που σφραγίζουν την ατμόσφαιρα, καλοσχεδιασμένα γραφικά, γρήγορο μοντάζ, αντιθετικές εικόνες, πυκνή ελλειπτική αφηγηματική δομή, σκηνές δράσης όχι τόσο υπερτροφικές ευτυχώς και φυσικά απουσία κάθε παιχνιδιάρικης πτυχής, καθώς όλο τούτο το σκηνικό φρίκης μοιάζει από μόνο του με ένα αποκρουστικό παιχνίδι ψυχολογίας και διερεύνησης της ανθρώπινης φύσης.

Αλλά και το σενάριο της ταινίας, κάθε άλλο παρά προχειρολογεί. Αντίθετα, είναι μεστό, ουσιαστικό στους στόχους του και διαθέτει διάλογους με στυλ και ισορροπημένο διδακτισμό.

Τελικά, η άποψη του σκηνοθέτη και συνσεναριογράφου Christian Bale σχετικά με την ανθρώπινη φύση και τον τρόπο με τον οποίο εκείνη αντιδρά σε καταστάσεις οριακών διακυβευμάτων, διαθέτει σχηματοποιημένα όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν την έννοια ενός καταχωνιασμένου, προϊόντος του χρόνου, ανόθευτου ουμανισμού, που μόνο σε συνθήκες απόλυτης, τερατώδους πίεσης, βρίσκει το δρόμο που οδηγεί από τα έγκατα της ανθρώπινης φύσης στο φως της αμοιβαιότητας και της εξασφάλισης της επιβίωσης μέσω της συλλογικότητας.

Τελικά, μερικές μάσκες δεν πρέπει ποτέ να βγαίνουν, γιατί η κοινωνία αισθάνεται ασφαλέστερη, όταν υπάρχουν κάποια πρότυπα που ξεφεύγουν από τα στενά όριά της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου