Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Εισερχόμενη η ΝΔ σε μια περίοδο εσωκομματικών ζυμώσεων και επίπονων πολιτικών διεργασιών, σκέφτομαι, ότι αν εξακολουθήσει στα συμπερασματικά της κείμενα να ισχυρίζεται ότι έχασε τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου με την συντριπτική διαφορά των εννέα πόντων διότι είπε την πικρή αλήθεια στον ελληνικό λαό, τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως για μια ακόμη φορά θα έχει επεξηγήσει με λάθος τρόπο το μήνυμα της κάλπης. Επιπλέον, ο ισχυρισμός που ακούγεται ολοένα και συχνότερα πια το τελευταίο διάστημα περί της μη επίσπευσης δηλαδή της συγκεκριμένης πολιτικής ως αιτίας για την κυβερνητική κατάρρευση της κεντροδεξιάς αποδεικνύει πόσο μεγάλο χάσμα έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στην συντηρητική παράταξη και την κοινωνία. Ένας μεγάλος κίνδυνος που διατρέχει επιπλέον η ΝΔ είναι να μην προκαλέσει μια πολιτική συζήτηση για τα αίτια της συντριβής της προτού ακόμα ξεκινήσουν οι αρχαιρεσίες για την εκλογή νέου αρχηγού.

Κάτι που θα συνέβαινε εκ των πραγμάτων αν έθετε εκ νέου υποψηφιότητα ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, σήμερα μοιάζει να παραμερίζεται ως προτεραιότητα μπροστά στην βαθιά κομματική ανάγκη να ξαναβρεί γρήγορα η παράταξη τον βηματισμό της.

Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ αναμένει μια μακρά περίοδο ζυμώσεων στη ΝΔ, που θα αποτελεί στην πραγματικότητα και την άτυπη περίοδο χάριτος που δικαιούται κάθε κόμμα. Όμως, τελικά, αυτή η αντίληψη μπορεί να αποδειχθεί και επιζήμια, καθώς ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους θεωρώ της αποτυχίας της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπήρξε η έλλειψη σπουδής στην εκτέλεση του κυβερνητικού έργου που παρατηρήθηκε στην απαρχή της πρώτης κιόλας κυβερνητικής θητείας της, μια νοοτροπία που προέκυψε από την ουσιαστική απουσία αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παράλληλα αυτή η κατάσταση «ραχατιού» εξέθρεψε και τα φαινόμενα πολιτικής παθογένειας που πήραν στη συνέχεια διαστάσεις χιονοστοιβάδας για να καταγκρεμνίσουν τελικά την κυβέρνηση Καραμανλή.
Άλλωστε, το φορτσάρισμα του Μπαράκ Ομπάμα, χάρη οποίο ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, κατάφερε μέσα στις πρώτες 100 ημέρες της διακυβέρνησής του να δώσει το στίγμα μιας πολιτικής ακολουθίας λόγων και έργων, αποτελεί για τον Γιώργο Παπανδρέου ένα καλό μοντέλο προοδευτικής κλιμάκωσης του κυβερνητικού έργου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου