Ολοκληρώθηκαν και με την επικύρωση δια της ψήφου εμπιστοσύνης που έλαβε χθες η νέα κυβέρνηση, τα μικρά εκείνα διαδικαστικά γεγονότα που απαρτίζουν το σύνολο της πρώτης μετεκλογικής περιόδου, από τις υπουργοποιήσεις μέχρι την κοινοβουλευτική συζήτηση επί των προγραμματικών θέσεων. Είναι αλήθεια ότι η νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει αρκετές καυτές πατάτες, όπως επίσης είναι αλήθεια και πρέπει να το παραδεχτούμε ότι αυτές οι λιγοστές ημέρες της νέας διακυβέρνησης κατέδειξαν κάποια σημαντικά δείγματα κινητοποίησης και δράσης και μια αλλαγή ύφους.
Η δημιουργία του περίφημου υπουργείου Περιβάλλοντος, που η προηγούμενη κυβέρνηση, ανέβαλε διαρκώς τη σύστασή του, φανερώνει με το καλημέρα την πρόθεση αυτής της κυβέρνησης να σκύψει με πιο εστιασμένο βλέμμα πάνω στη μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής. Όχι, πως έχει και πολλά περιθώρια να πράξει κάτι διαφορετικό, αλλά ετούτη η αμεσότητα με την οποία κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση, όπως φυσικά και οι εξαγγελίες των μέτρων για την παγίωση της αξιοκρατίας στη δημόσια ζωή, της δημιουργίας ενός φορολογικού συστήματος δικαιότερης κατανομής των βαρών και της πρόθεσης κατάργησης του υφιστάμενου αντι-ασφαλιστικού νόμου , αποτελούν δείγματα γραφής ενθαρρυντικά που πρέπει να αναγνωριστούν. Και λέω ότι είναι σημαντικό κάτι τέτοιο, επειδή από μόνο του είναι τόσο μεγάλο το βάρος της δίκαιης ή ισοπεδωτικής κριτικής που δέχεται μια εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά και της διαβρωτικής δύναμης της εξουσίας που υφίσταται εκ των έσω, που γρήγορα οι όποιες δημιουργικές της προθέσεις αποθαρρύνονται και στρέφονται σε πιο σπασμωδικές πολιτικές, επικοινωνιακού και διαχειριστικού χαρακτήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου