MIRRORS (ΑΡΧΕΙΟ Β)

Κοιταζόμαστε στον καθρέφτη χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι το είδωλό που κοιτάμε αντανακλά το άγγιγμα του φωτός στο πρόσωπό μας και στο γυαλί ή μια αυθύπαρκτη και άκρως απειλητική οντότητα. Η αθέατη πλευρά του κόσμου αποτελούσε πάντα ένα θέμα που γοήτευε τους δημιουργούς ταινιών θρίλερ και το παιχνίδι με το αρχέγονο μυστήριο που κρύβουν οι καθρέφτες μπορεί μεν να μην προέρχεται από παρθενογένεση αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα κορεσμένο στην κινηματογραφική μυθολογία

Στην ιστορία μας παρακολουθούμε έναν πρώην αστυνομικό που προσλαμβάνεται από μια υπηρεσία φύλαξης κτηρίων. Βρισκόμενος σε προβληματική φυσική και ψυχολογική κατάσταση, μετά και τον πρόσφατο χωρισμό από τη γυναίκα του, ο Ben αναλαμβάνει την υποχρέωση να καλύψει το βραδινό ωράριο σ ένα μισο-κατεστραμμένο από μια πυρκαγιά, γοτθικό κτήριο.

Γρήγορα θα διαπιστώσει ότι μια απόκοσμη δύναμη που εκπορεύεται από τους ανέπαφους καθρέφτες του κτηρίου αποτελεί μια απειλή πρώτου μεγέθους για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Προσπαθώντας να λύσει το γρίφο της αποτρόπαιης αυτής κατάστασης θα γίνει αποδέκτης της αμφισβήτησης των ανθρώπων του περιβάλλοντός του, αλλά και υπονοιών σχετικά με την πνευματική του υγεία.

Βασισμένο σ έναν αρχετυπικό φόβο, το φιλμ του Alexandre Aja έχει σφιχτή δομή και καταφέρνει χωρίς μεγάλη δυσκολία να διαχύσει μια απειλητική ατμόσφαιρα στα χιλιάδες καρέ του. Καταφέρνει στη δέση της πλοκής να αποσπάσει το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά χάνει τελικά το παιχνίδι της προσήλωσης ακριβώς στο σημείο που ο θεατής αρχίζει να κάνει δική του την ταινία και να αναρωτιέται πάνω στις αιτίες που δημιούργησαν την περίπλοκη αυτή κατάσταση.
Η οργάνωση της ιστορίας καρκινοβατεί στο τελευταίο της σκέλος, που δομείται ανισόρροπα ικανοποιώντας μονάχα ένα ελάχιστο ποσοστό των προσδοκιών που κατάφερε στο πρώτο μέρος να γεννήσει.