Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΜΠΟΡΕΣ

Η προσμονή, σαν κεραυνός ξεχύθηκε απ το κέρατο της πένας
σαστίζοντας μια κρύα πεδιάδα χαρτιού. Νυκτεγερσία.
Ο ουρανός ξίνισε απ τα χαράματα, σάπιος ο αέρας
και το έναστρο γραμματοκιβώτιο αποχαιρέτησε ένα ανορθόγραφο γράμμα σιγής

Δώσε στο δρόμο που ζητάς τo όνομα μιας παλινωδίας
κι ας είναι χωμάτινος, δρόμος χωριού, ταπεινός
πες τον: λεωφόρο της στέρνας, φιλί της αγίας
δώστου μια θέση στους ένδοξους βαφτιστικούς

Χρυσά κλωνάρια σιωπής τυλίγουν τον ύπνο μου
είμαι μια πέτρα, που γλυκά ζεματάει στον ίσκιο
κι ένα μπουκέτο με άγριες θωριές που έσφιξε μια περιστέρα

Η θλίψη φέγγει σαν τη σκόνη που κυλά στους ώμους
όταν γέρνεις μπροστά και τινάζεις τις ώρες
ξυπνά τώρα, σε προφταίνουν της επίγνωσης μπόρες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου