ΡΙΑΛΙΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΥΣ

Μια που μαζεύτηκε ο κόσμος
και γκρινιάζει ο στριφνός
για καπνιστές υπάρχει χώρος
για τους "μη" ο θεός

Ένα ερώτημα έχει πέσει
για παλιούς μουσικούς
αν το τραγούδι έχει θέση
σε καιρούς οπτικούς

Κάθεσαι πάνω απ το πιάνο
και σου βγαίνει το φως
μα το σκοτάδι παραπάνω
πληρώνει ο παραγωγός

Οι πεθαμένοι αναρωτιούνται
αν η τέχνη τους ζει
πριν απ το θάνατο αν υπάρχει
αυτό που λέγαν ζωή

Παίζω παιχνίδια του ανέμου
ακόμα και του σχοινιού
σαν το παιδί με το ταμπούρλο
ενός θλιμμένου κορμιού

Που το ετράβηξε στη γέννα
μια πιωμένη μαμή
με μαύρα χέρια μολυσμένα
από μια ανασκαφή

Η ιστορία του καθένα
έχει αξία μικρή
εκτός αν φτάσει στον πυθμένα
και του λείψει η πνοή

Στις μπουρμπουλήθρες του πνιγμένου
κρύβεται ο θεός
και στην ελπίδα του θλιμμένου
μία μικρή κιβωτός

Θέλω να μπω σ ένα ριάλιτι
γι αυτοκτονικούς
να επιλέγουνε οι άνθρωποι
ποιους θέλουν νεκρούς

Με μία γκόμενα τα φτιάχνω
για να διατηρηθώ
μες στο παιχνίδι, να κερδίσω,
να με βγάλουν νεκρό

Λίγο πριν πάρω το βραβείο
κι αποκτήσω εχθρούς
θα καταλάβω πόσο αστείο
είναι το θέμα γ ι αυτούς

Και το κοινό πως ηδονίζεται
να βλέπει τους γιους
των επωνύμων να γκρεμίζουν
ό,τι αξίζει απ αυτούς

Τώρα σε μπέρδεψα και σένα
μα έχω κι εγώ μπερδευτεί
αν ξεκινάς με λάθος θέμα
όλα ζητούνε φωνή

Γι αυτό θα κάνω μια απόπειρα
να κλείσω εδώ
και θ ανεβάσω αυτή την όπερα
χωρίς μουσικό

Απ τη Δευτέρα και την Τρίτη
ως και την Παρασκευή
η τιμωρία του πολίτη
η γκρίνια του μπελαλή

Δυστυχισμένοι πέντε μέρες
μα Σαββάτο χορός
πετάω λουλούδια στην οθόνη
χορεύει ο υπουργός

Μέσα στο μάτι του κυκλώνα
η νοσταλγία χτυπά
στην αίγλη του χαμένου αγώνα
κάθε ελπίδα μετρά

Αλλάζει η νύχτα κηδεμόνα
και η ζωή νυχτικιά
κι ο μαύρος ταύρος της Παμπλόνα
τρέχει ξοπίσω σου πια..