Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Είσαι το στέμμα της πιο γλυκιάς παρακμής
εσύ Αφροδίτη, του άσκημου χνώτου αγέρι
το ψευτοφέγγαρο μιας χρόνιας λοβοτομής
και το κερένιο δεξί, της αγάπης το χέρι

Σκούφους μαζεύει ο λύκος της ανακωχής
πίσω από βάρκες που ρίζωσαν πάσσαλοι μαύροι
φτύνω μια λέξη στην άκρη της δεξαμενής
και πλημμυρίζει νερά τ΄ ουρανού το καράβι

Ποιος γέμισε το ταξίδι, θεριά αχινούς;
και πινακίδες με όνειρα δίχως αξία
πώς να διαλέξεις σε τόσες μυριάδες οδούς
που σου υπόσχονται όλες ατέλειωτη ευθεία

Στον μόνο δρόμο που πίστεψα αληθινά
ήταν σ αυτόν που κατέληγε στ αδιέξοδό μου
ήταν μια πρόφαση ειρήνης σε χρόνια σκληρά
για να αρχίσω να σκάβω τον υπόγειό μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου