Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΞΥΛΙΝΗ ΜΑΤΙΑ

Τα ξύλα της ματιάς σου τσουρουφλίζουν στη φωτιά
γεννήθηκαν δυο άστρα από δυο μικρά καρφιά
ασήκωτη η εικόνα στο τραπέζι του παπά
κι αυτή η λιτανεία πάντα αυτόματα γυρνά

Κατέναντι ροκάρει μία μπάντα εθιμική
σου πήρα απ το παζάρι μια νησιώτικη κραυγή
το φέρυ μποτ ζυγώνει στο σαγόνι μου μπροστά
και το νερό θολώνει μια μπλεγμένη πετονιά

Αχ το σ αγαπώ αυτό που εύκολα θα πούμε
σημαίνει περισσότερα απ όσα εννοούμε
αχ το σ αγαπώ αυτό που εύκολα τ ακούμε
σαν τρύπιο είναι σωσίβιο βαθιά σαν κολυμπούμε

Βαλσαμωμένο δάκρυ στο πιθάρι μου κρατώ
αν θέλεις, πιάσε άκρη, μη μου κρύβεις το κενό
χωρίς τα ναρκοπέδια κάθε δρόμος είναι αργός
του δύο την προπαίδεια ανασαίνει ένας σαργός

Ακρίβυνε η λαχτάρα να ντυθούμε απλοϊκά
βραχήκαν τα τσιγάρα στα δημόσια λουτρά
σε ξέρω απ το απέναντι μπαλκόνι πιο καλά
σ αρέσει να σαι μόνη για να ζεις συντροφικά

Αχ το σ αγαπώ αυτό που εύκολα θα πούμε
σημαίνει περισσότερα απ όσα εννοούμε
αχ το σ αγαπώ αυτό που εύκολα τ ακούμε
σαν τρύπιο είναι σωσίβιο βαθιά σαν κολυμπούμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου