Πόσους μικρούς πολέμους χωρά η ειρήνη
πόσες γενιές ειρήνης μια στιγμή φονικού
σκοτάδι πέφτει πάνω στο χωριό και το κρύβει
απ τις αλλήθωρες διόπτρες του εκτουρκισμού
Αμπντούλ, με Τούρκο μοιάζει το παιδί που οπλίζει
έχει φωτιές στα μάτια και καημό κουρδικό
ρίξτου ή θα σου ρίξει, κάθε σκέψη στοιχίζει
δως του ένα κόκκινο θάνατο πατριωτικό
Στο φέρετρο αρχίζει η ζωή που επιτάσσει το έθνος
κι οι ρίζες της μέσα στα δάκρυα του στρατηγού
λασπώνουν και γίνονται φύτρες που εξυψώνουν το έπος
του ελέφαντα που περπατά στην κοιλιά μυρμηγκιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου