ΠΑΡΑΝΟΜΕΙΣ

Στη Μάγχη, τώρα δε θα με ακούς
μπορεί να χει φουρτούνα στο ταξίδι
ο άνεμος θα μπαίνει στους ασκούς
κι ο έρωτας θα ουρλιάζει σαν αγρίμι

θα έχεις όσο χρόνο θες να δεις
πιο ψύχραιμα το θέμα και νηφάλια
μα δώσε μου μια ελπίδα επιστροφής
γιατί με σφίγγει ο πόνος σαν τανάλια

Υποχωρείς, λόγω σιωπής
αδικαιολόγητης στη μοίρα υποταγής
υποχωρείς, λόγω ανθρωπιάς
στ όνομά μιας αξιοπρέπειας φωτιάς
υποχωρείς, λόγω καρδιάς
υπό το φόβο μιας ακόμα μαχαιριάς
υποχωρείς και με πετάς
μες στα λιοντάρια μιας αρχαίας μοναξιάς

τα μάτια που μου είπαν: «Ξεκινώ
για τα όνειρο» δεν ήταν τα δικά σου
μα εγώ σε αθωώνω και τολμώ
να δω την συγκυρία από την πλευρά σου

θα έχεις όσο χρόνο θες να δεις
πιο ψύχραιμα το θέμα και νηφάλια
μα δώσε μου μια ελπίδα επιστροφής
γιατί με σφίγγει ο πόνος σαν τανάλια