Την ιστορία μας δεν γράφουν/ τα χρόνια, οι μέρες, τα γραπτά
μα οι ρωγμές του ταυρομάχου/ μπροστά στον ταύρο που ορμά
την ιστορία μας δεν σώνουν/ τα "μπράβο", η δόξα, τα λεφτά
μας οι στιγμές που συμπυκνώνουν/ δυο-τρεις ζωές σε δυο λεπτά
Μα έρχεται πάντα μια στιγμή/ που το μηδέν γίνεται ένας
με τι υλικά να αποδειχτεί/ είναι φτιαγμένος ο καθένας
μα έρχεται πάντα μια στιγμή/ που η δειλία μηδενίζει
μία ολόκληρη ζωή/ που από θάρρος ξεχειλίζει
Στην ιστορία μας αξίζουν/ μέρες χωρίς επιστροφή
που μ ένα νόημα γεμίζουν/ μέρα που θα επαναληφθεί
στης ιστορίας μας τα χνώτα/ σκάνε του νου οι κεραυνοί
και της ψυχής τα βαρελότα/ στο χορτασμένο το κορμί
Μα έρχεται πάντα μια στιγμή/ που το μηδέν γίνεται ένας
με τι υλικά να αποδειχτεί/ είναι φτιαγμένος ο καθένας
μα έρχεται πάντα μια στιγμή/ που η δειλία μηδενίζει
μία ολόκληρη ζωή/ που από θάρρος ξεχειλίζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου