ΣΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΩΡΑ

Στη δύσκολη ώρα, όλοι αναζητούνε τον ποιητή
για να σμιλέψει τις φορβάδες του Διομήδη
με δυο απύθμενες συμβουλές, αιθέριες
κι ένα ασύμμετρο σαν κόλαση, κοπίδι

Το λάθος άτομο, κατάλληλο, στη λάθος ώρα
μια ενζενί, σ αρχαίο θέατρο, αδέσποτη
φτιάχνει αγάλματα από μουχλιασμένη κόρα
και μια λατρεία σαν πηγάδα ατελεύτητη

Άνθισε πεύκη, στου Αυγεία τον κοπρώνα
κι ας την ξερίζωσε ο ήρωας γυρεύοντας
ένα ξαπόσταμα στης δόξας το χειμώνα
μίας ξεριάς του ονείρου που ζησε φυτεύοντας

Κλείνει ο μαρνέρος της αλμύρας το προσχέδιο
κι αναστενάζει από αγάπη ο κουπολάτης
γεμίζει ο θάνατος κενά σαν ιντερμέδιο
μίας ζωής γεμάτης ζόφους κι αποστάσεις