Πόσα χρόνια περπατάς στη Θάλασσα
και στην άγρια τροχιά του οριστικού
με καρφιά τα κρύα μας τα δάχτυλα
σε σταυρώνουμε στο στέρνο μας, Ιησού
Πόσα χρόνια τριγυρνάς στους γάμους μας
στα μυστήρια του "πάντοτε μαζί"
στα διαζύγιά μας και στους τάφους μας
παίρνεις τη ρεβάνς της σάρκας που ανθεί
Πόσα χρόνια περπατάς στο θάνατο
και ακούς τις προσευχές υστερικών
έμεινες ένα παιδί ευάλωτο
που μπλέκεσαι στα πόδια χριστιανών
Δόξα τω θεώ που σε σκοτώσανε
λένε οι πιο πιστοί σου οπαδοί
κι όσοι κάποια μέρα σε προδώσανε
θά θελαν να ζήσεις πιο πολύ
Πόσα χρόνια τριγυρνώ στη θλίψη σου
στο μαρτύριό μου να σ αποδεχτώ
δίχως τους ανώριμους, στα ύψη σου,
οπαδούς σου να αναρριχηθώ
Χρόνια, ψάχνοντας να βρει, ο άσωτος
γιατί πρέπει να σφαχτεί ένα αρνί
αφού ήταν ιερός ο θάνατος
του Ιούδα η ντροπή, σε τι ωφελεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου