Βραδιάζει, ο δρόμος με φωνάζει
στου χαρτοκλέφτη το στενό
απελπισία η πόλη στάζει
κι όλοι οι άσσοι στο κενό
Με πνίγεις, τσιγάρο που με στρίβεις
και απ την καρδιά με ξεφυσάς
κι εγώ στις γόπες που αφήνεις
βλέπω τα χρόνια μου σ ανφάς
Αυγή, του φωνογράφου εγγραφή
που νότες μηρυκάζει
αιματηρή μαρμαρυγή
η αγάπη που δικάζει
Στρωτό, το ναρκοπέδιο των καρό
και πίσσα στα μανίκια
κάθε «σουλτάνος» που τραβώ
πενθεί για τα επινίκια
Νεκρά, της χειραψίας τα φτερά
και στων μαρκών τη σούρα
όποιος νικά στα σκοτεινά
έχει στο φως χασούρα
Μεθάς, για νά χεις όνειρο να πας
με τις αναθυμιάσεις
μα ούτε στα όνειρα ξεχνάς
αν δεν ξεχαρμανιάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου