Πριν την πρώτη μου σκοπιά
στα βυτία του Αυλώνα
ένιωσα μια μοναξιά
που διαρκεί η ίδια ακόμα
Ένα πλάσμα στο στρατό
μαντρωμένο πολεμούσα
κι ένα κλείστρο στο μυαλό
αντί οίστρο κουβαλούσα
«Αλτ τις ει;» με μιας φωνάζω
κι απαντάει: «Η ζωή σου…»
«παρασύνθημα», διατάζω
και απαντά: «…είναι μαζί σου;»
Το κρεβάτι του σκοπού
είχε ένα καρφί στριμμένο
και ο ύπνος του παλιού
ένα βάθος κολασμένο
Δεκανέα αλλαγής
δεν σου στέλνει η ευτυχία
την σκοπιά μόνος να βρεις
που για σένα έχει αξία
«Αλτ τις ει;» με μιας φωνάζω
κι απαντάει: «Η ζωή σου…»
«παρασύνθημα», διατάζω
και απαντά: «…είναι δική σου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου