Πίνακας: Digital Art
Ήτανε έντεκα παρά
και μία νύχτα με ψιχάλες
είχες ψαλίδα στα μαλλιά
και δε μου έκανες τις χάρες
Με τα παράθυρα ανοιχτά
σ’ ένα μικρό δωματιάκι
και τη φωνή ενός ροκά
να χάνεται στο ραδιάκι
Η τελευταία μας χαρά
δεν έμοιαζε με τελευταία
νόμιζα αρχίζαμε αλλά
ήταν το τέλος παραπέρα
Μες στο σκοτάδι τ’ απαλό
μου είπες πάντα έξω πέφτω
σου είπα πόσο σ’ αγαπώ
και πόσο όμορφη σε βλέπω
Έγινε λάθος στα κλειδιά
δεν τρέχει τίποτα Μαρία
θα βρούμε κάπου σκοτεινά
είναι κοντά η παραλία
Η τελευταία μας χαρά
δεν έμοιαζε με τελευταία
νόμιζα αρχίζαμε αλλά
ήταν το τέλος παραπέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου