ΠΕΡΙ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ

Πίνακας: Tate Hamilton

Αν κάποιος μου ανέφερε, χωρίς περαιτέρω πληροφορίες, ότι ένας σύγχρονος ευρωπαίος δημοσιογράφος ασχολήθηκε με το θέμα της σύνδεσης της σύγχρονης Ελλάδας με την αρχαία, θα στοιχημάτιζα υπέρ της άποψης ότι πρόκειται για Γερμανό. Θέλετε τα εθνικά στερεότυπα, θέλετε η ιστορική και καταστροφική εμμονοληψία της συγκεκριμένης χώρας στο ζήτημα της φυλετικής καθαρότητας, τελικά θα κατέληγα ότι πιθανόν πρόκειται για γραφιά που προέρχεται από τη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη.

Βέβαια το θέμα της ιστορικής συνέχειας ενός λαού, είναι τεράστιο και πολυσύνθετο και κάθε προσπάθεια απλοποιητικής προσέγγισής του φανερώνει περισσότερο εμπάθεια παρά προσπάθεια αποκατάστασης μιας ιστορικής πραγματικότητας.

Διότι τελικά όλοι οι λαοί του κόσμου δεν είναι αρχικά τίποτα περισσότερο από λευκές σελίδες, πάνω στις οποίες εγγράφονται, προστίθενται και αναπτύσσονται νέα επίπεδα στρώσεων, τα οποία συνολικά συνθέτουν αυτό που αποκαλούμε ιστορική συνέχεια. Άρα, σε γενικές γραμμές και εμείς οι σημερινοί Έλληνες δεν είμαστε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από το άθροισμα των ισχυρών χαρακτηριστικών όλων των λαών, φυλών, πολιτιστικών πεπραγμένων και τάσεων που εμφανίστηκαν κατά καιρούς στον συγκεκριμένο χωροχρόνο. Διαθέτουμε με λίγα λόγια στο DNA μας χαρακτηριστικά όλων των φυλών και των πολιτιστικών και θρησκευτικών συνιστωσών που εκδηλώθηκαν διαχρονικά στο χώρο που παραδοσιακά αναγνωρίζεται ως Ελλάδα και μάλιστα σε δόσεις που θα έλεγα ότι αδικούν το γενικότερο φιλοσοφικό υπόβαθρο του αρχαίου Έλληνα.

Διότι, ναι, βρισκόμαστε στον ίδιο τόπο που κατοικούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και ναι, αποτελούμε κατά κάποιο τρόπο την συνέχεια αυτού του νήματος που άρχισε να ξετυλίγεται πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά και παράλληλα έχουμε εγκαταλείψει από τους πρώτους κιόλας αιώνες των πρώιμων χριστιανικών χρόνων σχεδόν κάθε επαφή μας με τη λογική σκέψη που αποτελούσε την προμετωπίδα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.
Βέβαια διαθέτουμε και αρκετά στοιχεία των αρχαίων Ελλήνων, μεταξύ των οποίων την ανάδειξη αξιοζήλευτων μονάδων, μέσα από ένα σύνολο που βυθίζεται στις ροπές ενός καθαρά βυζαντινού συναισθηματισμού. Άλλωστε, και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό τον δημιούργησαν μονάδες, οι οποίες μάλιστα συχνά μάχονταν με θεούς και δαίμονες προτού κατακτήσουν την δυνατότητα να αναπτύξουν τις ιδέες τους.


Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να ξαναεπιστρέψω στο προκλητικό άρθρο του Γερμανού αρθρογράφου, που έτυχε να το διαβάσω προτού κρίνω ότι πρόκειται για μια υπεραπλουστευμένη προσέγγιση στο πνεύμα της εποχής, που θέλει, στη Γερμανία να πουλάει οτιδήποτε σαρκάζει με τρόπο περιπαιχτικό τους Έλληνες. Για να πω ότι βασίζεται τελικά σε ένα απολιθωμένο σκεπτικό, εξατομικεύοντας με τρόπο που δημιουργεί σκέψεις και υποψίες μια αυτονόητη πραγματικότητα, η οποία ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους λαούς. Ότι η φυλετική καθαρότητα είναι ένας μύθο που μάλιστα βύθισε την ανθρωπότητα στον όλεθρο. Πρόκειται για την ίδια αντίληψη που κάποτε γέννησε τον φασισμό, προσαρμοσμένη σε μια διαφορετική εποχή. Διότι, όπως φαίνεται, τελικά, κάποια Γερμανοί ακόμα εξακολουθούν να αναζητούν στον ορίζοντα της ανθρωπότητας «καθαρές» φυλές, κατά τον ίδιο τρόπο που ο Χίτλερ, απογοητευμένος από την γερμανική αναποτελεσματικότητα, έπρεπε λίγες ώρες πριν αυτοκτονήσει, κάπου να παραδώσει το «χρίσμα» της περιούσιας φυλής.

Κι όπως γνωρίζουμε από μαρτυρίες κι ενώ η πλάστιγγα του πολέμου είχε αρχίσει να γέρνει οριστικά προς την αντίπαλη πλευρά, ο Αδόλφος, κατά τη διάρκεια ενός προθανάτιου παραληρήματός του, αναγνώρισε στους εχθρούς του, δηλαδή στη ρωσική πλευρά, τα χαρακτηριστικά μιας ιδεατής φυλής που αποδείχθηκε μέσα στο μυαλό του ότι δεν κατείχε τελικά η γερμανική. Συνεχίζοντας το γαϊτανάκι ενός παραλογισμού, τα ξεφτίδια του οποίου φτάνουν ως τις μέρες μας.