Κληρονομιά που πιάνει τόπο

Άπαντες στον στίβο της πολιτικής κι ανάλογα με το μομέντουμ αναζητούν μια συνθήκη πάνω στην οποία θα μπορέσουν να οικοδομήσουν την πολιτική τους στρατηγική. Αυτήν, ο πρωθυπουργός την βρήκε στην έξοδο της χώρας από την κρίση μέσα από την μείωση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, που η προηγούμενη “κακή” κυβέρνηση διόγκωσε. Από τη μεριά του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την αναζήτησε στην έξοδο της χώρας από την τριπλή επιτήρηση ( ΔΝΤ, Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας και Κομισιόν), που η τωρινή “άτολμη κυβέρνηση” προκάλεσε, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς στην παραδοσιακή συνθήκη παντός καιρού και εποχής που διαθέτουν: “Είναι εφικτός ένας καλύτερος κόσμος”.
Σε αδρές γραμμές, τα κόμματα που προσανατολίζονται προς την εξουσία, διαρκώς προσαρμόζονται σε ένα πραγματιστικό πλαίσιο δράσης, σε αντίθεση με τα κόμματα καταγγελίας και κοινωνικής κριτικής που απολαμβάνουν ακόμα το προνόμιο του να «ονειρεύονται» που τους εξασφαλίζει η απόσταση που διατηρούν από ζητήματα διακυβέρνησης που πρακτικά φθείρουν κάθε υπόνοια επιθυμίας για ιδεολογική ονειροπόληση και αναζήτηση του ιδεατού. Επί της ουσίας, πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ πραγματιστών εκ φύσεως ή εξ ανάγκης, που θα έπρεπε να ονειρεύονται περισσότερο και ονειροπόλων, που θα έπρεπε να κοιτάζουν με πιο ολιστικό τρόπο τα διάφορα ζητήματα.

Γι αυτό, ωστόσο, που καμιά πολιτική δύναμη δεν με πείθει έως τώρα είναι για την πρόθεσή της να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές με τρόπο ουσιαστικό κι όχι απλώς προσχηματικό για τα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης . Αυτές που έχει ανάγκη ο τόπος σε επίπεδο προσωπικής νοοτροπίας, λειτουργίας και ανανέωσης του οικονομικού μοντέλου.

Μια αναγκαιότητα, που ακόμα και οι πολίτες φαίνεται να αντιμετωπίζουν με απροθυμία, γιατί κακά τα ψέματα, όσοι έχουν γαλουχηθεί όλα αυτά τα χρόνια μέσα σ ένα περιβάλλον ανομίας, αναξιοκρατίας και διαφθοράς, θα συναντήσουν πραγματικά μεγάλα προβλήματα όταν θα προσπαθήσουν να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα, που θα απαιτεί οργάνωση, παραγωγικότητα, αξιοκρατία και αυστηρή τήρηση του νομικού πλαισίου που επιτάσσει το σύνταγμα.

Μια πραγματικότητα που σε ένα πρώτο στάδιο φοβίζει είναι αλήθεια την πλειοψηφία των Ελλήνων, η οποία έχει καλομάθει σ ένα μοντέλο που βασίζεται στην ακατάστατη και άναρχη τακτοποίηση των πραγμάτων και εξασθενίζει την έννοια της ατομικής ευθύνης. Για να το κάνουμε αυτό σε απλά πενηνταράκια, ο καθένας μέχρι σήμερα που φρόντιζε για την πάρτι του, καταλαμβάνοντας ένα κομμάτι ευημερίας που θεωρούσε ότι του αναλογεί, το βάφτιζε δικαίωμα, το προσδιόριζε ως εργασιακό, ανθρώπινο, επιχειρηματικό κ.τ.λ, , και το αιτιολογούσε με όρους συνδικαλιστικούς, κληρονομικούς, κλαδικούς, θα πρέπει αναγκαστικά να διευρύνει το πλαίσιο των ατομικών του ευθυνών. Ως προϋπόθεση διασφάλισης μιας ευοίωνης προοπτικής συνολικά για τη χώρα.

Τελικά, όλο αυτό το εγχείρημα, που έχει ως στόχο την σαρωτική αλλαγή και την ουσιαστική ανανέωση των δομών της Ελλάδας, θεωρώ ότι έστω και απρόθυμα, θα μετουσιωθεί σε κάποιο αποτέλεσμα
Και το διακύβευμά του, πιθανώς θα αξιοποιηθεί πλήρως από τις επόμενες γενιές, αν φυσικά τους κληροδοτήσουμε το προνόμιο τού να μην συναντήσουν στο δρόμο τους τα χρωστούμενα μας . Ένα κληροδότημα που αποτελεί την πιο ουσιαστική και γενναία πράξη προσφοράς που μπορούμε να κάνουμε για τους νέους Έλληνες.

Έμελλε τελικά να πιει το πικρό ποτήρι της βίαιης προσαρμογής στους διεθνείς κανόνες του παιχνιδιού και της δραστικής αντιμετώπισης των συσσωρευμένων στρεβλώσεων δεκαετιών, μια γενιά ανθρώπων που χαρακτηρίστηκε, ίσως βιαστικά, αλλά σίγουρα όχι άδικα, ως καλομαθημένη, βολεμένη, άβουλη και νωχελική. Είναι η γενιά που τώρα υποχρεούται να απαιτήσει από τους πολιτικούς να επανακαταλάβουν την δύναμη που παρέδωσαν σχεδόν αμαχητί στις δυνάμεις της αγοράς , προκειμένου να τιθασεύσουν τη διεθνή κερδοσκοπία, να επανεργοποιήσουν την δημοκρατία και να στηρίξουν την πολιτική τους δράση σε συνθήκες μακράς πνοής, ώστε να φροντίζουν για την ευημερία των πολιτών τους σε συνάρτηση πάντα με την μακροπρόθεσμη προοπτική της χώρας. Διότι τελικά, πατριωτική πολιτική είναι μόνο αυτή που φροντίζει για την ευημερία των επόμενων γενεών.