Η υποκρισία όσων δεν κατάφεραν να «χωθούν» στο «Δημόσιο»

Βαθιά διχασμένη και μάλιστα σε πολλαπλά επίπεδα εμφανίζεται σήμερα η ελληνική κοινωνία. Ένας διχασμός που ξεπερνάει το επίπεδο της διάστασης απόψεων και εξυψώνεται στην επιθυμία για αίμα, εκδίκηση, ξεκαθάρισμα.

Όσοι δεν κατάφεραν, παρότι προσπάθησαν είναι αλήθεια με ευθείς και πλάγιους τρόπους να μπούνε στο δημόσιο, ζητούν τώρα κεφαλές δημοσίων υπαλλήλων επί πινάκι, χωρίς να λογαριάζουν αν κάποιος κόπιασε για να επιτύχει τον διορισμό του με αξιοκρατικές διαδικασίες ή απλώς χρησιμοποίησε τις γνωριμίες του. Γι αυτούς όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι το ίδιο, καθώς συμβάλλουν με τον ίδιο τρόπο στο συνολικό κόστος. Όλοι τους είναι τεμπέληδες που κάθονται και πληρώνονται. Έναν ρόλο που εποφθαλμιούσαν κι οι ίδιοι, άλλωστε. Αυτές τις ημέρες, ο κυνισμός των πολιτών συναγωνίζεται με εκείνον των πολιτικών. Ανθρωπιστικά κριτήρια δεν υφίστανται ούτε από τη μια ούτε από την άλλη πλευρά. Οι εκπρόσωποι των ελληνικών αγορών φορτώνουν αποκλειστικά τις ευθύνες του ελληνικού δράματος στον διογκωμένο δημόσιο τομέα.
Λες και η ελληνική αγορά όλα αυτά τα χρόνια δεν αισχροκερδούσε σε βάρος υπαλλήλων, δημοσίων και μη. Λες και όλοι τους ήταν υποδειγματικοί στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν και βρέθηκε επιτέλους ο υπαίτιος των δεινών τους.
Πράγματι, ο διογκωμένος δημόσιος τομέας είναι σήμερα αφόρητος ως κόστος για τον Έλληνα πολίτη. Και πράγματι είναι προκλητικοί οι εργατοπατέρες και οι κυβερνήσεις που εξέθρεψαν τόσο χρόνια αυτή την κατάσταση. Καθένας όμως από τους κρίνοντες θα πρέπει κάποια μέρα να αναρωτηθεί γιατί κι αυτός προσπαθούσε τόσα χρόνια με κάθε τρόπο να γίνει μόνιμο μέλος αυτού του φορτίου, αφού γνώριζε πως έχει η κατάσταση.. Και φυσικά να μας πει με όση ειλικρίνεια διαθέτει πως θα ένιωθε τελικά σήμερα, με όλες αυτές τις περικοπές, αν κάποια στιγμή τα κατάφερνε.
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι τεράστιο φορτίο στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών εναποθέτουν και οι μικρές και μεγάλες δυνάμεις της εγχώριας αγοράς.
Εκείνες που, με τις εναρμονισμένες πρακτικές που εφαρμόζουν συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια, ταπεινώνουν τα εισοδήματα, εκτοξεύοντας τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών σε επίπεδα κοσμοπολίτικων μεγαλουπόλεων, καθιστώντας τελικά αβίωτη τη ζωή των Ελλήνων πολιτών.