Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Ώρα κρίσιμων αποφάσεων


Φανταστείτε κάποιον άνθρωπο που πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα και προσπαθεί να κατευνάσει όλους όσοι του δημιουργούν θυμό και αγανάκτηση, αντί να προχωρήσει σε μελετημένες ενδοσκοπήσεις και στοχευμένες θεραπείες.
Έπειτα αναγάγετε αυτή την εξειδικευμένη περίπτωση στην κλίμακα του παγκοσμίου οικονομικού περιβάλλοντος και θα έχετε μια γενική εικόνα του τρόπου με τον οποίο τα κράτη προσπαθούν σήμερα να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση.
Πρόκειται επί της ουσίας για μια μετάθεση του προβλήματος σε κάτι εξωτερικό και ουδέτερο κι όχι σε μια κατάσταση που προκύπτει από τις δομικές αδυναμίες του συστήματος. Ενός συστήματος που παρέδωσε στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τα κλειδιά της λειτουργίας του και προσπαθεί σήμερα με ήπιες παρεμβάσεις να ανακτήσει μέρος της εξουσίας που οικειοθελώς παραχώρησε.

Ένα περισσότερο στην Ευρώπη, όπου οι αδυναμίες που προκύπτουν από την πλήρη απελευθέρωση των αγορών συναντούν τις εγγενείς ευρωπαϊκές απρονοησίες κατά τον σχεδιασμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για να δημιουργήσουν ένα μίγμα που παράγει ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Η Γερμανία, τελικά, κατέχει θέσει κλειδί στη αντιμετώπιση αυτού του γρίφου.
Μπορεί από τη μια να επιβάλλει πιο γρήγορους ρυθμούς προς την επίτευξη της οικονομικής ολοκλήρωσης και από την άλλη να σκεφτεί περισσότερο «γερμανικά» διατηρώντας μια κατάσταση, που σε μια πιο βελτιωμένη της μορφή, σαφώς την βολεύει.

Πρωτίστως, όμως, η Ένωση καλείται σήμερα να επιλύσει το μεγάλο πρόβλημα τη απόκλισης σχετικά με την ανταγωνιστικότητα που παρατηρείται μεταξύ των χωρών μελών της.
Διότι, αν συνεχίσει να πορεύεται πάνω στο ίδιο μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο τα πλεονάσματα του βιομηχανικού βορρά προκαλούν τα ελλείμματα του προβληματικού νότου, το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κινδυνεύει να κουρελιαστεί μπροστά στην αδυναμία προβολής του ευρωπαϊκού μακροχρόνιου συμφέροντος έναντι του βραχυπρόθεσμου εθνικού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου