Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ

Για το επίδομα που δίνει η μοναξιά μου
εγώ θα πρέπει πάλι να σ ονειρευτώ
σαν το μυρμήγκι που γεμίζει την καρδιά μου
για το χειμώνα που θα έρθει το σκληρό
και για την άνοιξη που ονειροπολούσες
όπως η μέλισσα επάνω στο φτερό
σαν το αστέρι του Φλεβάρη με κοιτούσες
σαν πειρατής μού χες κουρσέψει το μυαλό

Είν άλλο πράγμα να βιώνεις την αγάπη
κι άλλο να ζεις με αφηγήσεις και ρετρό
αλλο για έρωτα να λιώνεις και για χάδι
κι άλλο σαν φίλος ν αγαπήσεις στον αφρό
είν άλλο πράγμα να θυμάσαι και να φεύγεις
κι άλλο να ζεις με αναμνήσεις στο μυαλό
στο πρώτο χαίρεσαι, λυπάσαι, μα ξεφεύγεις
στο άλλο δεν μπορείς να ζήσεις, δεν μπορώ


Απ της καρδιάς μου τα θλιμμένα μονοπάτια
ένα μονάχα περισσότερο αγαπώ
αυτό που μ έβγαζε στων φόβων μου τα βράχια
για να κοιτάζω ένα καράβι στο βυθό
ένα καράβι πού χα στείλει φορτωμένο
μ αυτά που ήθελα από χρόνια να σου πω
μ έναν ξενύχτη καπετάνιο μεθυσμένο
να το βυθίσει πριν τον φάρο σου να δω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου