Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

ΠΕΘΑΜΕΝΑ ΤΡΕΝΑ

Κάθε φορά που τραγουδώ σε συναυλία
αναρωτιέμαι αν είσαι κάτω και μ’ ακούς
αν σου αρέσουν τα τραγούδια μου Μαρία
κι αν τα ζητάς ποτέ στους ραδιοσταθμούς

Όσα μου άφησες για να σε συλλογιέμαι
μες στη σοφίτα του μυαλού μου τα κρατώ
κι αν νιώθω ότι δεν αξίζω ν’ αγαπιέμαι
είναι που δε μου είπες “Χάρη σ’ αγαπώ”

Όπως χωρίζαμε στα “πεθαμένα τρένα”
εγώ ξεκίνησα αργά να περπατώ
κι αυτός ο δρόμος που ξεκίνησε από σένα
αυτός ο δρόμος μ’ έμαθε να τραγουδώ

Όσα μου άφησες για να σε συλλογιέμαι
μες στη σοφίτα του μυαλού μου τα κρατώ
κι αν νοιώθω ότι δεν αξίζω ν’ αγαπιέμαι
είναι που δε μου είπες “Χάρη σ’ αγαπώ”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου