Με το νερό ως το γόνατο
στη λίμνη περπατάω
μα κοίτα, όταν σε σκέφτομαι
βαθαίνει ό,τι αγαπάω
και ξάφνου δεν πατάω
πνίγομαι, κολυμπάω
βοήθεια δεν ζητάω
εμπιστεύσουμε ξανά
όποιος αγαπά πληγώνει
μα η πληγή του μοναχά
τον καθένα απογειώνει
κάθε στόχος που κοιτώ
έχει τη δική σου θέα
γράφω για να σου μιλώ
ζω να σου κρατώ παρέα
με το νερό ως το γόνατο
ρηχότητας κοχύλια
μα ξάφνου όταν σε σκέφτομαι
βαθαίνει η λίμνη μίλια
Σοφίας περιστύλια
κοιτάσματα, μαντήλια
μου κρύβεις μύτη, χείλια
εμπιστεύσουμε ξανά
όποιος αγαπά πληγώνει
μα η πληγή του μοναχά
τον καθένα απογειώνει
κάθε στόχος που κοιτώ
έχει τη δική σου θέα
γράφω για να σου μιλώ
ζω να σου κρατώ παρέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου