ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ

Είχα χρόνια να σε δω, ν ακούσω για εσένα
και ζητούσε το μυαλό, να ψάξω να σε βρω
ταξιδεύει η καρδιά συχνά στα περασμένα
μα είναι λάθος το ταξίδι το αληθινό

Ήσουν όσα λάτρευα, και τώρα όσα με πνίγουν
ήσουν όσα ήθελα και τώρα όσα μισώ
της Πανδώρας το κουτί οι ξύπνιοι δεν ανοίγουν
την ανάμνηση αφήνουν στον ύπνο το γλυκό

Η απογοήτευσή μου, που σε ξαναείδα
σου ορκίζομαι, ψυχή μου, μοιάζει με ελπίδα
τι καλά να σ είχα αφήσει, όπως σε θυμόμουν
μήτε να είχα ξυπνήσει, τι καλά κοιμόμουν

Έχει φύγει, η χαρά κι η αγάπη μου για σένα
κι έχει μείνει μια ντροπή σαν γέροντας σοφή
τόσο επιφανειακή μες στο βαθύ σου βλέμμα
τόσο όμορφα ρηχή

Σε φαντάζομαι να λύνεις τεστ στο διαδίκτυο
τι είδος φρούτου θά σουν αν…και ποια ηθοποιός
βάλε τείχη μη σε βρουν στο νέο σου το δίκτυο
τόσο επιφανειακή, πως σ άλλαξε ο καιρός!

Η απογοήτευσή μου, που σε ξαναείδα
σου ορκίζομαι, ψυχή μου, μοιάζει με ελπίδα
τι καλά να σ είχα αφήσει, όπως σε θυμόμουν
μήτε να είχα ξυπνήσει, τι καλά κοιμόμουν