Οι "υποχονδριακοί", αδιευκρίνιστοι, προσωπικοί ενδοιασμοί που διατρέχουν τους οργανισμούς των ηρώων της “Ακτής” του Ίαν Μακ Γιούαν, προκαλούν τον εκτροχιασμό της κοινής ζωής τους. Κυριευμένος από την παρόρμηση της στιγμής, ο Έντουαρντ αλλάζει το μέλλον του σε μια μόνο απόφαση, καταδικάζοντας τόσο τον ίδιο όσο και την αγαπημένη του Φλόρενς σε μια ζωή που δεν προκαθορίστηκε γι αυτούς. Όταν ο εγωϊσμός υπερκερνά την αγάπη και οι επιθυμίες την ουσία, η απάθεια αποδεικνύεται ακόμα πιο καλός και πολύτιμος σύμβουλος από την ενέργεια. Κατά μήκος της Ακτής, ο Έντουαρτ βλέπει τον εαυτό του να μοιάζει μ έναν πληγωμένο γίγαντα που του αρκούν μόλις λίγα μέτρα για να αποδράσει από τη φάκα που του έστησε ένα ποντίκι και μερικές δεκάδες χρόνια για να συνειδητοποιήσει πως όταν δίνεται χρόνος στην αγάπη, αυτή βρίσκει πάντα τον τρόπο να καλύψει τα κενά της.
Μια απλή , ανθρώπινη, καθημερινή ιστορία, δύο αμήχανων, άπειρων εραστών, που μεγαλοποιούν τα πάντα, τρομοκρατημένοι από την επικείμενη ερωτική ολοκλήρωση και μια πρόζα τοποθετημένη στα μέσα του 20ου αιώνα γραμμένη με την οικεία πια υποδειγματική δεξιοτεχνία του σημαντικού συγγραφέα Ίαν Μακ Γιούαν, από δύο χέρια που κεντούν με ήρεμη χάρη τις λέξεις ώστε να εξυψώσουν συναισθήματα και εικόνες για να τα προβάλλουν απευθείας από τα βαθύτερα στρώματα της ύπαρξής μας στις οθόνες της παγκόσμιας γραμματείας. Απαλλαγμένο από το θεμιτό άγχος της επιβεβαίωσης, αριστοτεχνικά βουτηγμένο, μέσα στον γνήσιο πλούτο της βρετανικής επιτήδευσης και αιχμηρό, όσο μια παιδική κουβέντα την πιο κατάλληλη στιγμή, το «Στην Ακτή» του Ίαν Μακ Γιούαν, αστράφτει από στυλ, τραχιά τρυφερότητα, και λογοτεχνική πάστρα, περιγράφοντας το πόσο γρήγορα κυλάει ο καιρός, όταν ακολουθούμε τη διαδρομή που σχημάτισαν τα μεγάλα μας λάθη, καθιστώντας μας θεατές και συνοδοιπόρους σε ένα ταξίδι που επιλέξαμε με αποκλειστικό κριτήριο τις ακατάληπτες απαιτήσεις του πληγωμένου μας συναισθήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου