Σκέφτομαι καμιά φορά, πόσο διαφορετική θα ήταν η αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς, αν στη θέση του καθιερωμένου αγιασμού και των παραινέσεων ενός ιερέα για χρηστή και ηθική ζωή, βρίσκονταν ένας επιστήμονας ή ένας καλλιτέχνης που θα προσπαθούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των παιδιών σχετικά με τη μαγική επίδραση που μπορεί να έχει στη ζωή τους ο συγχρωτισμός με την γνώση την επιστήμη και την τέχνη. Αν δηλαδή αντί του παραδοσιακού χειροφιλήματος υπήρχε ένα μικρό χαρούμενο φεστιβάλ ερωταπαντήσεων προσαρμοσμένο στην ύλη ξεχωριστά του κάθε έτους σπουδών, που θα γέμιζε τους μαθητές με αδημονία για την συνέχεια και να απαντιόταν με ρεαλιστικό τρόπο το ερώτημα: από τη στιγμή που οι επιστήμονες δεν κάνουν ευχέλαια γιατί πρέπει οι ιερείς να εγκαινιάζουν τη νέα σχολική περίοδο;
Πρεμιέρα για τη νέα σχολική χρονιά σήμερα σε 15.500 περίπου σχολεία σε όλη τη χώρα με τη μείωση των κονδυλίων για τις λειτουργικές δαπάνες τους, δηλαδή θέρμανση, καθαριότητα, συντήρηση κτλ. να απειλούν για μια ακόμη φορά την εφαρμογή των αυτονόητων και να απομακρύνουν περισσότερο τα παραπάνω ουτοπικά. Αντίθετα, λειτουργικά προβλήματα και πολιτική αβουλία εκτοπίζουν οποιαδήποτε συζήτηση για ριζική αλλαγή του σκεπτικού που παράγει τους σημερινούς πολίτες.
Παράλληλα, την ώρα, που το υπουργείο Παιδείας δεσμεύεται ότι τα κενά έχουν προσδιοριστεί με ακρίβεια και σύντομα θα καλυφθούν, άποψη που δεν συμμερίζονται οι καθηγητές, ο φόβος ότι επίκειται μια από τις δύσκολες χρονιές στο σχολείο τα τελευταία χρόνια επικρέμαται πάνω από ολόκληρη τη σχολική κοινότητα.
Κι όταν μιλάμε εδώ για μια δύσκολη χρονιά στο σχολείο, αναφερόμαστε σε ένα επιπλέον πρόβλημα για την ελληνική οικογένεια, είτε περιλαμβάνει στις τάξεις της εκπαιδευτικούς ή μαθητές, είτε πληρώνοντας απλώς τους φόρους της και απαιτώντας η επένδυσή τους στην Παιδεία να πιάνει τόπο.
Ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον αντίποδα του δυσλειτουργικού και αναποτελεσματικού σημερινού που έχει ξεπεραστεί εδώ και καιρό από τις εξελίξεις και το δημιουργικό ορθολογιστικό πνεύμα που διαπνέει την παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα, μοιάζει με μονόδρομο στην σημερινή συγκυρία, που αναζητά τρόπους για να αλλάξει λογικές και αντιλήψεις που την ταλανίζουν.
Έτσι, λοιπόν, το σχολείο που αποτελεί «αγγαρεία» και άγχος για τους μαθητές, που φορτώνει σε αρκετές περιπτώσεις με άχρηστες και σε άλλες με υπερβολικές ή πρόωρες γνώσεις, το σχολείο που ενθαρρύνει την αποστήθιση έναντι της κριτικής σκέψης, το αφιλόξενο και απωθητικό σχολείο που γεννά αποφοίτους που ξεσπούν στα βιβλία τους μ ένα μίσος πρωτόγνωρο και ακατανόητο για πολλούς, το σχολείο που τόσες κυβερνήσεις υποσχέθηκαν ανεπιτυχώς να αλλάξουν είναι ακόμη εδώ, απαράλλακτο, συμβάλλοντας στην διαιώνιση των θεμελιωδών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Και πολλοί αναρωτιόμαστε: μέχρι πότε…
Απαιτείται λοιπόν στοχευμένη αύξηση των δαπανών για την Παιδεία-όχι γενική και αφηρημένη αύξηση των κονδυλίων- αλλά κυρίως μια νέα αντίληψη γύρω από την έννοια της μάθησης και της γνώσης, εξοικείωση με την τεχνολογία και τη σύγχρονη επιστήμη και κυρίως επικράτηση ενός δημιουργικού πνεύματος στις τάξεις και τους προαύλιους χώρους. Ενός πνεύματος που θα αναδεικνύει την γνώση ως αξία και ευχαρίστηση και όχι ως καταπιεστικό βραχνά για τους νέους ανθρώπους.
Ο μαθητής που περνάει αρκετές ώρες σ αυτά τα ιδρύματα πρέπει να νιώθει μια αίσθηση οικειότητας, και να μαθαίνει το κάθε πράγμα στην ώρα του, ώστε να μην νιώθει ότι ταλαιπωρείται από μια διαδικασία που τον μπουκώνει με θνησιγενείς γνώσεις δοσμένες με μια μεθοδολογία που έχει πεθάνει ως παιδαγωγική αντίληψη στα προηγμένα κράτη του εξωτερικού.
Μόνο τότε θα γίνει ένας χώρος πραγματική καλλιέργειας και ουσιαστικής προετοιμασίας ένα θεσμός που σήμερα συνδέεται με την υπεκφυγή, την ασέβεια, την απώθηση της κουλτούρας και την δαιμονοποίηση της εργατικότητας.
Το γεγονός, άλλωστε, ότι τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι θέλουν να τελειώσουν το σχολείο ή αργότερα τη σχολή τους, για να μην ξαναπιάσουν ποτέ στα χέρια τους βιβλίο πρέπει να προβληματίσει τόσο τους εμπνευστές των πολιτικών που άπτονται της εκπαίδευσης όσο και των διεκπεραιωτών τους που φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης σχετικά με τη διαμόρφωση αυτής της πραγματικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου