Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Μπαρτσελόνα: Η επανάσταση της θετικής σκέψης


Ως εισηγήτρια ενός συστήματος θετικής σκέψης στο ποδόσφαιρο και τη ζωή, η Μπαρτσελόνα αποτελεί για φίλους, ουδέτερους και αντιπάλους κάτι παραπάνω από ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο.

Κι αν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το διαμάντι της Καταλονίας αποτελούσε απλώς το καμάρι μιας περιοχής που έτρεφε παραδοσιακά υψηλές προσδοκίες αυτοδιαχείρισης των πόρων και του δυναμικού της, πλέον η επιρροή της έχει ξεπεράσει με θριαμβευτικό τρόπο τα στενά σύνορα της ιβηρικής και έχει απλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κι όταν μιλάμε εδώ για επιρροή δεν αναφερόμαστε φυσικά σε μια συνηθισμένη επίδραση ενός εμπορικού φαινομένου στους φίλους του αθλητισμού, που διάγετε μέσα από τους διαύλους του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας, αλλά για μια μικρή αναγέννηση, που παράγει περισσότερο χαρά και αισθητική παρά γόητρο αγγίζοντας τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων που εξακολουθούν να σκέπτονται και να αισθάνονται.

Παρακολουθώντας κανείς μια τυπική παράσταση των «μπλαουγκράνα» δεν θα αργήσει να αντιληφθεί ότι η μπάλα ρέει αβίαστα στο γήπεδο, περνώντας με ασυνήθιστη ευγλωτία και διάθεση από τα πόδια, όλων, ανεξαιρέτως των ποδοσφαιριστών τους.

Ακόμα και σε φάσεις όπου η πίεση των αντιπάλων δεν δικαιολογεί μια τόσο αλτρουιστική προσέγγιση, οι παίκτες της προτιμούν να αλλάζουν διαρκώς πάσες από το να κρατούνε οι ίδιοι την μπάλα. Πρόκειται για την αποθέωση της συμμετοχικότητας στο ποδόσφαιρο. Ευλόγως, με ένα τέτοιο σκεπτικό, είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος παίκτης των Καταλανών να αισθάνεται περιττός σε μια ομάδα που επιτίθεται και αμύνεται με την μεγαλύτερη δυνατή αρμονία που έχουμε συναντήσει από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Επιπροσθέτως, αυτή η ρομαντική αντίληψη ενισχύει περισσότερο και το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης, που θα έπρεπε να αισθάνεται η κάθε μονάδα ξεχωριστά απέναντι στο σύνολο, την ιστορία και τον κόσμο.
Κι η ανάληψη μιας τέτοιας διευρυμένης ευθύνης είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό συντελεί στην παραγωγή αυτής της ομορφιάς που ξεδιπλώνεται με όλη της της σοφία στα ευρωπαϊκά τερέν. Μια αντίληψη που θα μπορούσε να έχει αντίστοιχα αποτελέσματα σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, όταν διατηρείται μακριά από υπεκφυγές, φυγομαχίες και μίζερους παραγοντισμούς.

Θα σκεφτόταν λοιπόν κανείς ότι αυτή η ευωδιά ξεπερνάει σε ισχύ ακόμα και τις εξαντλητικές αποφορές της σκοπιμότητας, παράγοντας σε βάθος χρόνου ακόμα μεγαλύτερα αποτελέσματα. Αλλά κι όταν αυτά δεν έρχονται οι δυνάμεις της αποδόμησης δεν επιχειρούν καν να αγγίξουν το οικοδόμημα. Άλλωστε, η κουλτούρα της ομορφιάς αποτελεί από μόνη ένα δυσεύρετο τρόπαιο.

Προχωρώντας περισσότερο θα βρούμε τη λογική της συνέχειας και του διαρκούς κτισίματος πάνω σε μια θετική αντίληψη των πραγμάτων να προκαλεί την εναρμόνιση με το σύμπαν και τις μυστηριώδης δυνάμεις του, όπως εισηγήθηκαν πριν από αιώνες οι ανατολικοί.

Έτσι λοιπόν, μακριά από κάθε σκέψη εφαρμογής μιας πολιτικής ποδοσφαιρικού ιμπεριαλισμού, η θετική αυτή υπερδύναμη εξαπλώνεται στις καρδιές των φιλάθλων χωρίς ξιπασιά και επεκτατική διάθεση, σαν πνεύμα του καλού, που προσπαθεί με τίμια ανθρώπινα μέσα να υλοποιήσει την αθλητική ουτοπία. Ο θρίαμβος λοιπόν του δύσκολου τρόπου, που μπορεί να απαιτεί χρόνο και διαρκή προσπάθεια για να δικαιωθεί, αλλά φέρνει αποτελέσματά που ξεπερνούν την εφήμερη λάμψη των τροπαίων ενισχύει την εδραίωση ενός πνεύματος συναισθηματικής εκλογίκευσης, δικαιοσύνης και απαράμιλλου σεβασμού. Και γεννάει μια βασανιστική ελπίδα: να μπορέσουμε μια μέρα να το δούμε να εξαπλώνεται σαν καθαρός αέρας και στους χώρους της κοινωνίας, της οικονομίας και του πολιτισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου