ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ

Πίνακας: Chris Peters

κορίτσια θαμπά που μείναν στο ράφι
οι στίχοι μου πλένουνε νότες στη σκάφη
με άσπρα-ξανθά μαλλιά μοιρασμένα
με χέρια υγρά και μουλιασμένα

φοβούνται το θάνατο, όπως γερνάνε
το άγνωστο τρέμουν, στην πίστη γυρνάνε
στην σταυρωτή ομοιοκαταληξία
σταυρούς περιφέρουνε δίχως θρησκεία

γλυκές κι ανειδίκευτες γεροντοκόρες
μαγείρισσες μέτριες, τέλειες κόρες
μιμούνται τους σκύλους της γειτονιάς τους
που τρέχουνε πίσω από την ουρά τους

οι στίχοι μου άρχισαν πια να ζηλεύουν
τις τύχες που έμαθαν να περισσεύουν
συχνά ανασταίνονται πριν σταυρωθούν
τον θάνατο γεύονται του να ειπωθούν