Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Η προφητεία του καπνού!


Παραδέχομαι ότι μάλλον βιάστηκα να καταλήξω στο αυτονόητο της απάντησης. Ότι δηλαδή ναι ο Έλληνας δεν χρειάζεται την απειλή κάποιων αυστηρών κυρώσεων για να συνετιστεί και να μην καπνίζει δίπλα στο παιδί του μέσα στο αυτοκίνητο. Έρχεται όμως φουριόζα η πραγματικότητα για να με διαψεύσει θριαμβευτικά. Εξάλλου, αποκτάς πάντα πιο κοφτερό μάτι όταν πρέπει να λύσεις τέτοιου είδους απορίες και θυμάσαι ξανά πως είναι να παρατηρείς αντί να κοιτάζεις άσκοπα και ανεστίαστα στο γεμάτο πράγματα και ανθρώπους κενό.

Θα σκεφτόταν λοιπόν κανείς ότι στην πραγματικότητα η αυστηρή εφαρμογή των διατάξεων μιας άτεγκτης νομοθεσίας είναι αρκούντως ικανή για να προστατέψει τα ελληνόπουλα από τους ανεύθυνους γονείς τους. Μόνο όμως εντός του τροχοφόρου, συμπληρώνω, δηλαδή εντός ενός αυστηρά περιορισμένου πλαισίου.

Τι συμβαίνει όμως στους εσώτερους χώρους των ελληνικών σπιτιών, όπου οι γονείς συνταγματικά μπορούν αν κάνουν ότι τους καπνίσει; που με το ένα χέρι μπουκώνουν τα παιδιά τους με φαγητό και αγάπη και με το άλλο τα εισάγουν σε μια συνήθεια που αργά ή γρήγορα οδηγεί σε προβλήματα υγείας, υποβάθμιση του τρόπου ζωής και πρόωρο θάνατο; Τι συμβαίνει όταν τα παιδιά ακούνε όλα αυτά τα περί απόλαυσης, τρόπου ζωής και φανατικής συνήθειας, που δεν είναι εθισμός αλλά επιλογή;

Χαμογελάω πικρά κάθε φορά που ακούω γονέα καπνιστή να κινδυνολογεί για τις συνέπειες του καπνού, αποτρέποντας το παιδί του με το τσιγάρο αναμμένο στο χέρι. Όμως αγανακτώ πραγματικά όταν του επιτίθεται με σφοδρότητα όταν το πιάνει στα πράσα να καπνίζει. Τότε αποδεικνύεται ότι μάλλον εκείνη η προσχηματική συμβουλή που ειπώθηκε για να ειπωθεί πριν από μερικά χρόνια δεν έπιασε τόπο, αντίθετα υπερίσχυσε στην ψυχολογία του παιδιού η εικόνα του γονεϊκού προτύπου που εξωραΐζει με τη σημαντικότητά του κάθε βλαβερή πράξη.

Έτσι, είναι ηλίου φαεινότερο ότι φθάνοντας στην κρίσιμη εφηβεία ένας παρθένος οργανισμός που κατανάλωσε σύννεφα καπνού κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσής του έχει εθιστεί τόσο βιολογικά όσο και συμβολικά. Βιολογικά για ευνόητους λόγους. Επειδή μοιράζεται τον καπνό της μητέρας του από την διαδικασία ακόμα της κύησης. Συμβολικά επειδή η εικόνα του καπνιστή ήταν πάντα αυτονόητη μέσα στο σπίτι όσο το κυριακάτικο τραπέζι ή η επίσκεψη κάποιων συγγενών.
Έτσι λοιπόν, οι γονείς συνηγορούν και συντάσσονται άθελά τους με τις υπόλοιπες δυνάμεις της επικοινωνίας που φέρνουν κάθε χρόνο στα ταμεία των καπνοβιομηχανιών χιλιάδες νέους πελάτες.

Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, είναι οι άνθρωποι του θεάματος και δυστυχώς το σινεμά που πρωτομαθαίνουν στους ανθρώπους ότι το να καπνίζουν τους κάνει να δείχνουν λιγότερο ανιαροί, και περισσότερο όμορφοι, γοητευτικοί και μυστηριώδεις. Τους ενσπείρουν έτσι την αρχική επιθυμία. Με πιο εκλεπτυσμένες προσεγγίσεις, οι διανοούμενοι ενδυναμώνουν περαιτέρω τη συναρπαστική μυθολογία του καπνού και των καταχρήσεων . Συντροφιά τους, εκτός από μοιραίος, φαίνεσαι και έξυπνος άμα καπνίζεις. Τέλος οι γονείς με την αγάπη και την φροντίδα που περιβάλλουν κάθε πράξη τους αναλαμβάνουν το τελευταίο και πιο πρακτικό σκέλος του εγκλήματος. Με αυτούς το απτό γίνεται εξαιρετικό φιλικό, προσηνές και οικείο. Έτσι, καθιστώντας λιγότερο τρομακτική και επικίνδυνη την δοκιμασία της εμπειρίας, εναποθέτουν το τσιγάρο στα δάχτυλα των παιδιών τους, τα οποία στη συνέχεια απλώς δρομολογούν με πάθος θεολογικό μια καταχωνιασμένη προφητεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου