Κίνημα για την κατάργηση της θανατικής ποινής

Πέρασαν αρκετές ημέρες από την στιγμή που ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Θαπατέρο ανακοίνωνε την πάγια θέση του κατά της θανατικής ποινής και δημοσιοποιούσε την προθυμία του να αναλάβει ένα ενεργό ρόλο για ένα διεθνές μορατόριουμ στις θανατικές καταδίκες έως το 2020 ώστε να μπορεί κανείς να διακρίνει την έλλειψη δυναμικής που χαρακτηρίζει κάθε ουσιαστική πρωτοβουλία. Τελικά αυτές οι κινήσεις είναι τόσο θνησιγενείς που βυθίζονται σχεδόν αυτόματα στα νέφη της καθημερινότητας και των οικονομικών προβλημάτων.
Η φιλοδοξία του Ισπανού πρωθυπουργού όμως να δοθεί κινηματική χροιά στην πρωτοβουλία που ξεκινάει άμεσα, προσκρούει στο γεγονός ότι η «εσχάτη των ποινών» αποτελεί θεμέλιο λίθο του νομικού συστήματος των δύο υπερδυνάμεων ΗΠΑ και Κίνας. Παράλληλα, χώρες με έντονο θρησκευτικό διοικητικό χαρακτήρα, όπως το Ιράν, απορρίπτουν κατηγορηματικά, ως προσπάθεια επιβολής δυτικών αξιών, κάθε νύξη περί κατάργησης της θανατικής ποινής για ζητήματα όπως η μοιχεία των γυναικών.

Πέραν κάθε αμφιβολίας λοιπόν, γίνεται απολύτως κατανοητό το γεγονός ότι η εφαρμογή της θανατικής ποινής ως μέσου απόδοσης δικαιοσύνης στις ΗΠΑ λειτουργεί ανασχετικά στην προσπάθεια που καταβάλλουν διεθνείς οργανισμοί και φορείς για την προστασία της γυναίκας σε θεοκρατικά καθεστώτα όπως της Τεχεράνης. Πρόκειται για πρακτική που και στη μια και στην άλλη περίπτωση ανήκει στη σφαίρα των αδιαπραγμάτευτων αξιακών αντιλήψεων που χαρακτηρίζουν δύο χώρες με διαφορετικό προφίλ, ενώ και οι κοινωνίες τους, την αποδέχονται σιωπηρά καθώς καθησυχάζει κατά κάποιο τρόπο τα φοβικά τους αντανακλαστικά. Και είναι επίσης λογικό ότι κάθε απόπειρα των Αμερικανών να πιέσουν το Ιράν προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης των δικαιωμάτων των γυναικών θα προσκρούει στον βράχο μιας ασθενούς και ελαττωματικής επιχειρηματολογίας.

Έτσι, θα σκεφτόταν κανείς ότι το Ιράν θα ήταν η τελευταία χώρα που θα αποκαθιστούσε τα δικαιώματα των γυναικών, καταργώντας την θανατική ποινή για ζητήματα όπως η μοιχεία.. Αν όμως κάποτε συνέβαινε θα ήταν μόνοι επειδή, όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου, με πρώτες τις ηγέτιδες οικονομικές δυνάμεις, θα έκαναν πράξη αυτό που απαιτούν από την Τεχεράνη, ώστε να αποδυναμώσουν με την στάση τους κάθε δυνατότητα ουσιαστικού και τεκμηριωμένου αντίλογου.