ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ: Ή το τσιγάρο ή εμείς!

Οργιάζουν τις τελευταίες ώρες οι φήμες περί επικείμενης ανακοίνωσης του υπουργού υγείας για άρση του μέτρου περί απαγόρευσης καπνίσματος στους δημόσιους χώρους για τα επόμενα τρία χρόνια, λόγω κρίσης. Ίδωμεν.
Μάλιστα, αρκετοί καταστηματάρχες, μέσα σε θριαμβευτικό κλίμα, αρχίζουν ήδη να βγάζουν τα τασάκια τους στα τραπέζια και να ανακοινώνουν στους θαμώνες ότι μπορούν να καπνίσουν ανενόχλητα, χωρίς την απειλή προστίμων ή άλλων διώξεων. Κρίμα, γιατί ο κόσμος είχε αρχίσει σιγά σιγά να προσαρμόζεται. Οι επιχειρηματίες όμως δεν το ήθελαν αυτό. Και η παραγωγική τάξη που εκφράζει την απουσία παραγωγικότητας στη χώρα μας, φαίνεται ότι είναι παντοδύναμη.
Προσωπικά έγινα μάρτυρας μιας τέτοιας σκηνής και ήταν πραγματικά σοκαριστικό, να βλέπει κανείς τις σερβιτόρες να απλώνουν επιδεικτικά τα τασάκια στα τραπέζια και να ανάβουν πρώτες το τσιγάρο για να εμψυχώσουν και τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν.


Πρόκειται για μια οπισθοχώρηση που αν ολοκληρωθεί θα πλήξει ανεπανόρθωτα την ελάχιστη αξιοπιστία μιας κυβέρνησης, που δήθεν προσπαθεί να οργανώσει την οικονομία σε μια νέα βάση. Θα αποτελέσει την αποθέωση του λάθος μηνύματος στο εσωτερικό της χώρας κι ένα κλείσιμο του ματιού σε όλους αυτούς που εδώ και χρόνια συμβάλλουν με τις νοοτροπίες και τις πρακτικές τους στην παραγωγική καθίζηση της χώρας. Πάνω απ όλα όμως θα είναι μια περίτρανη απόδειξη ότι κάθε αλλαγή ήταν προσχηματική κι ότι παραμείναμε σαν λαός απαραλλάκτως ανώριμος, παρά τα θρυλούμενα περί μαθημάτων και εξέλιξης.

Αν για τους καπνιστές λοιπόν το τσιγάρο αποτελεί απαράβατη επιλογή, για τους μη καπνιστές η αποφυγή του καπνού πρέπει να μετατραπεί σε μονόδρομο.

Ακόμα κι αν χρειαστούν να διακόψουν κοινωνικές σχέσεις, να χαλάσουν γάμους, να θίξουν συμφέροντα. Πρέπει να βρούνε τρόπο να ακουστούν, να ξεθαρρέψουν, να βγουν από το καβούκι της μοιρολατρίας. Να παλέψουν για την υγεία τους. Από την άλλη όσοι δεν τους σεβάστηκαν έως σήμερα θα πρέπει να πληρώσουν το μικρό τους τίμημα με πρώτους απ όλους τους ιδιοκτήτες καφετεριών και εστιατορίων.

Αυτοί λοιπόν που με την πρόσφατη ανταρσία τους ξεσκέπασαν την γύμνια του αθεράπευτα λαϊκιστή βασιλιά, πρέπει να πληρώσουν τα πρόστιμα που τους χαρίζει το κράτος σε απώλεια εσόδων από μη καπνιστές. Συνεπώς το μποϋκοτάζ είναι μονόδρομος για κάποιον που σέβεται τον εαυτό του και βλέπει ότι γίνεται αντικείμενο ρατσιστικής συμπεριφοράς και διακρίσεων.

Αν το κατοχυρωμένο λοιπόν δικαίωμα στην υγεία δεν είναι αναγνωρίσιμο, πρέπει να επιβληθεί με δυναμικό και αποφασιστικό τρόπο η εφαρμογή του από τους πολίτες που θίγονται από την αδυναμία μιας κυβέρνησης να επιβάλλει ένα μέτρο κόντρα στις επιθυμίες ενός κοινού που δεν ενηλικιώθηκε ποτέ.