Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Το κίνημα των «αλλαγμένων» από την κρίση


«Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που τους άλλαξε η κρίση», διατείνεται η Ντόρα Μπακογιάννη στην διακηρυχτική ομιλία της για το νέο κόμμα. Φράση, απλή κατανοητή, εύκολα προσβάσιμη στο κοινό που ζητάει χειροπιαστά σημεία αναφοράς για να υποκύψει στα κελεύσματα μιας νέας πολιτικής κίνησης. Κι αυτό φαίνεται πως θα είναι από δω και μπρος ένα ρητορικό σχήμα που θα χρησιμοποιεί πολύ συχνά η έμπειρη πολιτικός, καθώς είναι αρκετά πειστικό και αναβαπτιστικό, αρκετά σοφιστικό, εξωραϊστικό και εύστοχο ώστε από τη μια να μην αρνείται την συμμετοχή της στην δημιουργία της ελληνικής κρίσης και από την άλλη να απεκδύεται την μη συμμόρφωση στις προκλήσεις της εποχής και την δογματική αντιμετώπιση των παραμέτρων της κρίσης.

Παράλληλα όμως η κα. Μπακογιάννη προτείνει εκ νέου την φιλελεύθερη οδό την οποία υπερασπίζεται με τυφλή αφοσίωση και πάθος. Όμως ακριβώς σ αυτό το σημείο βρίσκεται η μεγάλη αντίφαση μεταξύ λόγων και πράξεων της . Η λανθάνουσα σύγκρουση μεταξύ ιδεών και πραγματικών προθέσεων που βγάζει στο φως τους μηχανισμούς μιας καλογυαλισμένης επικοινωνιακής φόρμας.
Αν η κρίση λοιπόν άλλαξε την Ντόρα Μπακογιάννη και τους συνεργάτες της, αλλά παράλληλα προτείνει μικρότερη συμμετοχή του κράτους, περισσότερη ελευθερία κινήσεων στις αγορές και λιγότερους φόρους στα μεγάλα εισοδήματα μοιάζει να εθελοτυφλεί μπροστά στις πραγματικές αιτίες της.

Αυτές που ανέδειξαν την αστοχία της πλήρους και απαρέγκλιτης εφαρμογής των φιλελεύθερων θεωριών και οδήγησαν στην αποχαλίνωση των αγορών και στην συστημική απληστία που οδήγησε στην παράκαμψη της πολιτικής από τις δυνάμεις της οικονομίας και στον πλήρη οικονομικό ηγεμονισμό. Αυτές τις ιδέες που ορμώμενες από την φλογισμένη απαίτησή των φορέων τους για πλήρη οικονομική ελευθερία δεν συνυπολόγισαν ποτέ την επεκτατική φύση των αγορών στους υπολογισμούς τους.
Και που τελικά αποτέλεσαν τον δούρειο ίππο για την κατάρρευση των αξιών της πολιτικής και της δημοκρατίας έναντι της οικονομίας.

Αν πραγματικά λοιπόν η κα. Μπακογιάννη είχε αλλάξει από την κρίση φυσιολογικά θα έπρεπε να υποστηρίζει την δημιουργία ενός αυστηρού δεσμευτικού πλαισίου κανόνων λειτουργίας της οικονομίας, λίγο περισσότερο δηλαδή κρατισμό εκεί που πρέπει και λίγο λιγότερο κάπου άλλου.

Επί της ουσίας όμως το νέο εγχείρημα της κα. Μπακογιάννη έχει και αυτό στον πυρήνα της την έννοια της αλλαγής. Μπορεί να μην διατείνεται ότι θα φέρει την αλλαγή, γιατί ακόμα δεν έχει καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών ως υπαρκτή πολιτική δύναμη, αλλά παρουσιάζεται ως ένα κίνημα αλλαγμένων ανθρώπων. Η αλλαγή όμως σ έναν άνθρωπο αντανακλάται κυρίως μέσα από τις δραματικές αλλαγές στις στάσεις και τις ιδέες του, ειδάλλως αποτελεί ένα ακόμα χαρούμενο επικοινωνιακό τέχνασμα. Γιατί τελικά δεν υφίσταται ουσιαστικά αλλαγή χωρίς συγκεκριμένη και απτή και δυσάρεστη αυτοκριτική καθώς και αναθεώρηση των ιδεών που οδήγησαν ένα ολόκληρο σύστημα σε μια κατάσταση εγγενούς και παθολογικής αρρυθμίας και τελικά ένα βήμα πριν από την ολοκληρωτική αυτουπονόμευσή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου