Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Ο καιρός των παγωνιών


Συχνά αναρωτιέμαι πως καταφέρνει ένας άνθρωπος ήπιων τόνων να επιβιώσει σ ένα κόσμο με τόσους πολλούς «σπουδαίους» γύρω του. Τελικά, δεν αργώ να διαπιστώσω ότι ενώ απλώς θα προτιμούσε κάποιος να είναι διακριτικός καταλήγει πια στο να είναι μη ορατός, μη ανιχνεύσιμος. Φαίνεται ότι έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στον τομέα της επικοινωνίας μοιάζει κανείς να είναι χαμένος από χέρι αν δεν υπερτονίζει τα προσωπικά του επιτεύγματα στη ζωή. Στο πνεύμα αυτής της λογικής η ποιότητα της δουλειάς, οι προθέσεις και η αξιοσύνη παιρνούν σε δεύτερη μοίρα μπροστά σε μια αράδα εξεζητημένων προτιμήσεων και εντυπωσιακών σπουδών.
Ο εντυπωσιασμός είναι η σωστή λέξη που έχει αντικαταστήσει την ουσία. Σημασία δεν έχει πια το τι μπορεί να κάνει κάποιος, αλλά το τι φαίνεται ότι μπορεί.
Για παράδειγμα δεν έχει καμιά απολύτως αξία το να πιστεύεις στον εαυτό σου, αν δεν καταφέρνεις να εκπέμπεις αυτοπεποίθηση και κύρος. Η αξιοπιστία, παράλληλα, έχει αναμιχθεί τόσο επικίνδυνα με την πόζα που ακυρώνει κάθε προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας ενός ατόμου, ενώ σε μεγάλο βαθμό τα πρόσωπα καλλιεργούν πυρετωδώς την εικόνα τους και λησμονούν τις όποιες δεξιότητές τους.

Είναι μια πραγματικότητα αυτή που μπορούμε είτε να την αποδεχτούμε, είτε να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε. Η σπουδαιοφάνεια είναι το πνεύμα της εποχής.
Και αυτή ακριβώς είναι που δημιουργεί το νέο ελιτισμό. Σ αυτόν, τα πρόσωπα κρατούν σε απόσταση από την εικόνα τους χαρακτήρες διαφορετικού προφίλ και συνομιλούν μοναχά με εκείνους που ικανοποιούν τα στερεότυπα που έχουν δημιουργήσει στο μυαλό τους για το πώς πρέπει να είναι ένας αντάξιος φίλος, εραστής, συνομιλητής.
Η κατάληξη αυτής της νοοτροπίας είναι να αναζητούμε το προφίλ του ανθρώπου που μας ταιριάζει κι όχι τον άνθρωπο.

Συχνά ακούω γύρω μου να λένε ότι όλα είναι μάρκετινγκ. Όμως, οι περισσότεροι δεν κατανοούν το περιεχόμενο αυτής της έννοιας, συνδέοντάς το με μακιαβελικά τεχνάσματα και με το σκεπτικό ότι όλα πωλιούνται και όλα αγοράζονται, αρκεί να έχεις βρει τον τρόπο. Πρόκειται για μια μονομέρεια που δημιουργεί αποπροσανατολιστικές ιδεοληψίες.

Έτσι, μπαίνουν σε μια διαδικασία μηχανιστικής αποτελεσματικότητας. Αποδέχονται ότι και οι ίδιοι είναι προϊόντα που πρέπει να λανσαριστούν με κατάλληλο τρόπο στην αγορά και σκοτώνουν τον άνθρωπο μέσα τους, όχι για να γίνουν θεοί, αλλά αποτελεσματικοί πωλητές.

Προσπαθώ καμιά φορά να μπω στην ψυχολογία του ανθρώπου, που είναι αναγκασμένος την επόμενη ημέρα να πουλήσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία και καταλαβαίνω πολύ καλά ότι η αλλοτρίωση του είναι μονόδρομος. Όταν κανείς αναγκάζεται να πάει κόντρα στην φύση του χάνει σίγουρα το πιο τρυφερό μέρος της ύπαρξής του. Αυτό που διατηρεί ανέπαφη την καθαρότητα της ματιάς του, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την αγνότητα των προθέσεών του προς τους συμπολίτες του.
Οι σπουδαίοι λοιπόν και οι πειστικοί έχουν κατακλύσει σήμερα τον κόσμο μας. Και δεν χρειάζεσαι παρά μόνο ελάχιστα λεπτά για να τους αναγνωρίσεις και να καταλάβεις ότι συνήθως αποτελούν την αντανάκλαση ενός εγχειριδίου πρακτικής ψυχολογίας πάνω σ ένα παραφουσκωμένο δερμάτινο μπαλόνι.
Παράλληλα, η αποφυγή κομπορρημοσύνης, εκπομπής υπερμεγενθυμένης αυτοπεποίθησης και φαφλατισμού εκλαμβάνεται από τον “Homo stereotypus” ως απουσία βιογραφικού.
Μετρήσιμο είναι μόνο ότι έχεις μοιραστεί κι ότι έχεις κρατήσει για τον εαυτό σου χάνεται στην ανυπαρξία.

Αυτή η πραγματικότητα λοιπόν του εξαντλητικού και εξονυχιστικού μοιράσματος των πάντων, μας απομακρύνει συνεχώς από τον πυρήνα της φύσης μας που είναι ο εσωτερικός διάλογος, η αυτοπαρατήρηση και η κατανόηση. Ενώ η συνομιλία με τον εαυτό μας, που έχει αντικατασταθεί πια από λαμπερούς μονολόγους και προτηγανισμένες απόψεις που συγκερνούν σε μία ενότητα την εγωπάθεια και τον ατομισμό, έχει επισκιαστεί πλήρως από μια μοιρασιά ιδιοτελή και σκόπιμη που γιγαντώνει μέσα μας την αίσθηση της απουσίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου