Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Ο μελαγχολικός θάνατος του στρειδάκη


Το σκοτεινό σύμπαν του Tim Burton αποκτά κατά καιρούς νέους πλανήτες και παίρνει διαρκώς νέα σχήματα. Όμως η μητροπολιτική βάση του παραμένει διαχρονικά αναλλοίωτη και σ αυτήν κυριαρχεί το αντισυμβατικό, το εξωπραγματικό, το απόκοσμο και το βαθιά ατμοσφαιρικό όραμα του ιδιοφυούς δημιουργού.

Έτσι, από τις προσωπικές του κατασκευές, μέχρι τα κείμενα και της πάσης φύσεως ταινίες του, διακρίνουμε πολύ εύκολα πως έχουμε να κάνουμε μ ένα πολύ ιδιαίτερο δημιουργό που έχει τοποθετήσει στο επίκεντρο του έργου του τον παράξενο, αλλόκοτο, μακάβριο, παρείσακτο άνθρωπο.

Ο «μελαγγολικός θάνατος του Στρειδάκη» δεν ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα.
Αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συγκομιδή σύντομων, παράξενων, σκοτεινών και περιπαικτικών ποιημάτων που αφηγούνται ιστορίες αλλόκοτων παιδιών που αναζητούνε την προσοχή και την αγάπη του κοινού.

Η Σκουπιδούλα, ο Στρειδάκης, η Βουντούλα και ο απανθρακάκης, μακρινά ξαδέλφια του Σκαθαροζούμη και του Ψαλιδοχέρη είναι τόσο ασυνήθιστα παιδάκια όσο και ο απάνθρωπος κόσμος μέσα στον οποίο ζούνε.

Η ζωή τους έχει κυρίως μια κωμικοτραγική διάσταση, που απεικονίζεται με εξαιρετική γλαφυρότητα και μέσα από την αφαιρετική εικονογράφηση του ίδιου του Burton, που συνοδεύει με απλά σκιτσάκια που σχεδόν ζωντανεύουν στο χαρτί, την υπέροχη συλλογή μακάβριων ποιημάτων για τον παρείσακτο που κρύβουμε μέσα μας και την αθώα νοσηρότητα που συχνά διακατέχει την παιδική ηλικία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου