Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Να μεταρρυθμιστούν οι αγορές κι όχι τα κράτη


Βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου, θυμάται συχνά ο πρωθυπουργός, κυρίως όταν επιχειρεί να δώσει ένα δραματικό τόνο σε κάποια κρίσιμη ψηφοφορία, προσπαθώντας να αποφύγει τις όποιες διαρροές. Δεν τολμάει όμως να πει ξεκάθαρα το όνομα του αντιπάλου της Ελλάδας, των δυνάμεων δηλαδή που χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να επιτύχουν τους σκοπούς τους: της αγοράς του χρήματος και των διεθνών οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης. Αυτών που δανείζουν τα δανεικά και αγύριστα των κρατικών κορβανάδων που εξυπηρετούν τα χρέη τους με «ενέσεις ρευστότητας» και πακέτα δισεκατομμυρίων προερχομένων από τις τσέπες των πολιτών, διατηρώντας παράλληλα σε προκλητικά επίπεδα τα bonus των χρυσοπληρωμένων στελεχών τους.


Σ αυτόν τον πόλεμο, λοιπόν, η Ελλάδα επιχειρεί να αμυνθεί θά λεγε κανείς τακτοποιώντας τους στρατώνες, τους χώρους φιλοξενίας και εστίασης των φαντάρων της και βελτιώνοντας τις συνθήκες πρόσβασης των σκοπών στις σκοπιές τους και τις υπηρεσίες τους. Πάσχει όμως από ιδέες και διορατικότητα που θα εμπνεύσουν μια πιο επιθετική στρατηγική. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα προσπαθεί μέσα από μια φιλόδοξη επιχείρηση δημοσιονομικής προσαρμογής να κερδίσει τον σεβασμό του αντιπάλου της, γι αυτό εκπέμπει τόση ηττοπάθεια και αποπνέει αδυναμία και υποτέλεια.

Πολεμάει επιχειρώντας να εξυπηρετήσει τους όρους που της θέτουν οι αντίπαλοί της, ένα σχήμα οξύμωρο, πολεμάει με μεταρρυθμίσεις απέναντι στις ωμά αμετταρρύθμιστες πρακτικές των διψασμένων για κέρδος βαμπίρ των αγορών, που αρνούνται να μεταρρυθμιστούν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο και που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να φέρουν την μπίλια του πονταρίσματός τους στο κατάλληλο χρώμα. Ποιο θα είναι αυτό; Τι θα τους αποφέρει περισσότερα κέρδη; Η μεσοπρόθεσμη εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους ή μια ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας; Με την υπάρχουσα κατάσταση οι χώρες απλώς θα το πληροφορηθούν περιμένοντας την ετυμηγορία του χρήματος.

Η αλήθεια είναι όμως ότι η Ελλάδα διάλεξε έναν πόλεμο οπισθοφυλακής και όχι τον επιτακτικό. Αυτόν δηλαδή που αποδυναμώνει ουσιαστικά τον αντίπαλο. Που προσπαθεί να τον βάλει στην θέση του, να τον μικρύνει, να του αφαιρέσει τις εξουσίες που η πολιτική του παραχώρησε, δημιουργώντας εκουσίως το έλλειμμα δημοκρατίας που χαρακτηρίζει τις σημερινές παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις.

Είναι πολύ ευγενική και κόσμια και συμπεριφέρεται σαν μια μικρή επιχείρηση απέναντι σ ένα εξοργισμένο κράτος. Με λίγα λόγια εξυπηρετεί την σκωπτική και ανεπηρέαστη αντιστροφή των ρόλων πολιτικής-οικονομίας με ήπιες παρεμβάσεις θεωρητικού και δυνητικού χαρακτήρα, που όμως αποτελούν ασέβεια απέναντι στα όσα θυσίασε ατομικά ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, ο οποίος πασχίζει για ένα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης κι όχι για να κερδίσει το σεβασμό των αγορών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου