Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Το ακαταλόγιστο της ελληνικής ιδιομορφίας


Δύσκολα εγκαταλείπει κανείς μια πραγματικότητα που του επιτρέπει να κάνει ότι του γουστάρει για μια διαφορετική που θα τον οριοθετούσε σε ένα πιο σφιχτό κανονιστικό πλαίσιο.
Περιγραμματικά αυτό σημαίνει ότι η πλήρης εφαρμογή των νόμων μάς τρομάζει εδώ περισσότερο από την παντελή απουσία τους. Είναι ένα ενδεχόμενο που γεννάει ζοφερές σκέψεις για εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας.
Γιατί, κακά τα ψέματα, είμαστε ένας λαός που γαλουχήθηκε μέσα στην ανομία, ώστε να βολεύεται παντοιοτρόπως μέσα στην ακινησία και την πλήρη παράλυση και συχνά να μην έχει συναίσθηση του παραπτώματος. Άλλωστε, η ανευθυνότητα και η κοινωνική επιπολαιότητα καλλιεργείται σε όλα τα επίπεδα, από τα σπίτια μέχρι τα σχολεία, τα κανάλια και όλους τους θεσμούς, παράγοντας την περίφημη ελληνική ιδιομορφία που δικαιολογεί κάθε παρανομία, κάθε ασυδοσία, κάθε απληστία και παράβαση στο πνεύμα ενός ιδιότυπου ακαταλόγιστου.Και δυστυχώς παραμένουμε οι ίδιοι και απαράλλακτοι, μ αυτό που ήμασταν πριν από την οικονομική κρίση, ένας λαός που ακολουθεί την ορθή σκέψη μόνο όταν ελέγχεται και εξαναγκάζεται και που θεωρεί ότι του αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που διαθέτει αλλά δεν πολυσκοτίζεται και για να το δημιουργήσει.Εφαρμογή λοιπόν των νόμων στην Ελλάδα θα συνεπάγετο και ορισμένες αποθαρρυντικές δεσμεύσεις όπως για παράδειγμα ότι: δεν θα μπορούσε ο καθένας να καπνίζει σε κλειστό δημόσιο χώρο, να σβήνει τις κλήσεις του και τα πρόστιμά του, και αξιοποιώντας τις γνωριμίες του να καταλαμβάνει θέσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που δεν του αναλογούν.Επίσης να χρησιμοποιεί δωρεάν τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας όπου οι τσαμπατζήδες ανέρχονταν περίπου στο 40% ακόμα και όταν το εισιτήριο κυμαίνονταν από 40 έως 50 λεπτά. Να μην αποδίδει τον ΦΠΑ που του εμπιστεύεται ο καταναλωτής, να λαδώνει και να ελίσσεται για να πάρει από δίπλωμα οδήγησης μέχρι πτυχίο ιατρικής, να ευνοείται εκεί που θα έπρεπε να προσπαθήσει για να κατακτήσει ένα αποτέλεσμα. Να μη παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής του, να μην προσπαθεί να βελτιωθεί, να μολύνει ανεξέλεγκτα το περιβάλλον, να κακοποιεί τα ζώα, να κινείται με τρομακτικές ταχύτητες στις εθνικές οδούς, να ηχορυπαίνει, να παραβιάζει και να προκαλεί με την καθημερινή του έπαρση. Να παρκάρει στους ποδηλατοδρόμους, να καταλαμβάνει τα πεζοδρόμια και να παρακωλύει με κάθε τρόπο την ομαλή λειτουργικότητα μιας καθημερινής ρουτίνας που κατάντησε ανυπόφορη μέσα από το πνεύμα μιας σχεδόν αντακλαστικής ανυπακοής στις εκκλήσεις τις κοινής λογικής που αποτελούν τις αρθρώσεις μιας κοινωνίας.
Όλα αυτά και άλλα πολλά θα αποτελούσαν για τον σύγχρονο Έλληνα μερικές επώδυνες ανατροπές που θα προέκυπταν μέσα από μια ενδεχόμενη αυστηροποίηση στην εφαρμογή των νόμων. Για το λόγο αυτό θα ήταν προτιμότερο να πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε ότι αποτελούν κοινωνικά αιτήματα οι έννοιες της ισονομίας της δικαιοσύνης, της ισοπολιτείας και της αξιοκρατίας. Φόβητρα αποτελούν και μόνο. Αποδεσμευμένος από κάθε συλλογικότητα ο Έλληνας αποκηρύσσει τα ιδεώδη που κάποτε του όριζαν ένα μπούσουλα για να ορθοποδήσει και βυθίζεται στην μίζερη γκλαμουριά της ιδιώτευσης, του "εδώ και τώρα", του σήμερα.

Οι μεγαλοαπατεώνες εξακολουθούν να αποτελούν το άλλοθι των μικροπαραβατών της καθημερινότητας που αρνούνται να συμμορφωθούν σε κάποιους κανόνες αν δεν πιαστούν πρώτα τα μεγάλα ψάρια. Ευχή που, όμως, αν κάποτε υλοποιούνταν θα τους προκαλούσε γνήσιο και ανόθευτο τρόμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου