Είτε ως μια ακλόνητη, απλησίαστη πραγματικότητα, είτε ως μια αραχνοΰφαντη και χιλιοδιαψευσμένη προσδοκία που συχνά στοιχειώνει τις καρδιές των έλλογων ζωντανών οργανισμών , αφαιρώντας τες αρκετό από το σθένος και την ικμάδα τους στον παρόντα χρόνο, η μετά θάνατον ζωή, εξακολουθεί να εμπνέει την τέχνη, αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να αρκεστεί με τον ενεστώτα των αναπάντητων ερωτημάτων. Αντίθετα, θέλει να επεκτείνει, πάση θυσία, τον χρονικό ορίζοντα της ύπαρξής του όσο γίνεται πιο μακριά προς το υπερπέραν, αναζητώντας λύσεις πνευματικής υφής και τάξης που συνήθως τελικά τον ξεπερνούν και τον καταδικάζουν σε μια βασανιστική μικρότητα σε σχέση με το ατελεύτητο σύμπαν.
Το Hereafter δεν είναι ένα από τα αριστουργήματα του Κλιντ Ίστγουντ, ούτε και η πιο δημοφιλής ταινία του, αν και απευθύνθηκε εξαρχής στο μεγάλο κοινό. Το θέμα του αρκετά συμβατικό, η απόδοσή του όμως όχι. Η ιδιαίτερη σχέση που διατηρούν με τον θάνατο, ένας Αμερικανός τεχνίτης, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος και ένας Βρετανός μαθητής διασπείρει με το καλημέρα ένα ούτως ή άλλως παγκόσμιο θέμα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι από τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχει κατανοήσει την προσωπική του αγωνία απέναντι στο αρχέγονο μυστήριο της ζωής και που διατηρεί ακόμα νωπές και σε περίοπτη θέση τις απορίες του σχετικά με το μετά και το πριν της ζωής, που μοιάζουν να τον απασχολούν συχνά περισσότερο και από το τώρα, είναι σε θέση και να κατανοήσει την ψυχική αντιστοιχία κάθε ανθρώπινου πλάσματος στον πλανήτη.
Βέβαια, ο Αμερικανός σκηνοθέτης δεν επιχειρεί να πραγματοποιήσει μια μελέτη, με κοινωνική και ψυχολογική ακρίβεια. Αντίθετα προσπαθεί να εμβαθύνει την κατεύθυνσή του και να αναζητήσει μέσα από τους χαρακτήρες του την αλήθεια που απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά του διαρκούς φόβου. Σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει καλά, καθώς εκθέτει τις εικόνες του με την χαρακτηριστική ηρεμία που τον διακρίνει, ενώ παράλληλα δεν κρατάει αποστάσεις από το θέμα του, το οποίο είναι καθαρά μεταφυσικό και έντονο. Οι επιλογές του καταξιώνονται σε μεγάλο βαθμό, καθώς αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες σε χαμηλότονο τέμπο, δομεί τα πλάνα του με εξαιρετική ακρίβεια και κλιμακώνει καλά το συναίσθημα του θεατή που έτσι κι αλλιώς είναι εξαρχής ακονισμένο λόγω της φύσης του θέματος.
Συνολικά, η ταινία του σημαντικού Αμερικανού δημιουργού, μπορεί να μη πυροδοτεί τη φαντασία μας με το μυστηριώδες περιεχόμενό της και κάποιες στιγμές να μας εγκλωβίζει σ ένα συναισθηματικό αγγάρεμα , αλλά δομείται πάνω σε διαυγείς και μυστηριακές εικόνες και προσεγγίζει το θέμα της με ειλικρινή διάθεση και προθέσεις που κρύβουν μια εναγώνια αναζήτηση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: 7/10
Το Hereafter δεν είναι ένα από τα αριστουργήματα του Κλιντ Ίστγουντ, ούτε και η πιο δημοφιλής ταινία του, αν και απευθύνθηκε εξαρχής στο μεγάλο κοινό. Το θέμα του αρκετά συμβατικό, η απόδοσή του όμως όχι. Η ιδιαίτερη σχέση που διατηρούν με τον θάνατο, ένας Αμερικανός τεχνίτης, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος και ένας Βρετανός μαθητής διασπείρει με το καλημέρα ένα ούτως ή άλλως παγκόσμιο θέμα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι από τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχει κατανοήσει την προσωπική του αγωνία απέναντι στο αρχέγονο μυστήριο της ζωής και που διατηρεί ακόμα νωπές και σε περίοπτη θέση τις απορίες του σχετικά με το μετά και το πριν της ζωής, που μοιάζουν να τον απασχολούν συχνά περισσότερο και από το τώρα, είναι σε θέση και να κατανοήσει την ψυχική αντιστοιχία κάθε ανθρώπινου πλάσματος στον πλανήτη.
Βέβαια, ο Αμερικανός σκηνοθέτης δεν επιχειρεί να πραγματοποιήσει μια μελέτη, με κοινωνική και ψυχολογική ακρίβεια. Αντίθετα προσπαθεί να εμβαθύνει την κατεύθυνσή του και να αναζητήσει μέσα από τους χαρακτήρες του την αλήθεια που απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά του διαρκούς φόβου. Σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει καλά, καθώς εκθέτει τις εικόνες του με την χαρακτηριστική ηρεμία που τον διακρίνει, ενώ παράλληλα δεν κρατάει αποστάσεις από το θέμα του, το οποίο είναι καθαρά μεταφυσικό και έντονο. Οι επιλογές του καταξιώνονται σε μεγάλο βαθμό, καθώς αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες σε χαμηλότονο τέμπο, δομεί τα πλάνα του με εξαιρετική ακρίβεια και κλιμακώνει καλά το συναίσθημα του θεατή που έτσι κι αλλιώς είναι εξαρχής ακονισμένο λόγω της φύσης του θέματος.
Συνολικά, η ταινία του σημαντικού Αμερικανού δημιουργού, μπορεί να μη πυροδοτεί τη φαντασία μας με το μυστηριώδες περιεχόμενό της και κάποιες στιγμές να μας εγκλωβίζει σ ένα συναισθηματικό αγγάρεμα , αλλά δομείται πάνω σε διαυγείς και μυστηριακές εικόνες και προσεγγίζει το θέμα της με ειλικρινή διάθεση και προθέσεις που κρύβουν μια εναγώνια αναζήτηση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: 7/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου