Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Εγκληματικότητα και δυνάμεις καταστολής παγιώνουν το κλίμα φόβου


Το κλίμα ασφάλειας που θεωρητικά τουλάχιστον επικρατούσε κάποτε στην ελληνική κοινωνία έχει εξανεμιστεί εδώ και μερικά χρόνια μετά από τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας και ωμότητας που λαμβάνουν χώρα κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σε αποθήκες ψυχών έχουν μετατραπεί ολόκληρες περιοχές στις μεγάλες πόλεις της χώρας, ενώ ο φόβος εμφιλοχωρεί βαθιά στις καρδιές των πολιτών.
Από τη μια είναι η εγκληματικότητα που βρίσκεται σε έξαρση, εκμεταλλευόμενη ένα πραγματικό κενό ασφάλειας που τέμνει εγκάρσια την ελληνική κοινωνία και από την άλλη είναι η στάση της ελληνικής αστυνομίας που εξαντλεί την ενέργειά της στην καταστολή των εργατικών κινητοποιήσεων και των διαδηλώσεων και η μανιάτικη βεντέτα τους με τους αντιεξουσιαστές που δημιουργούν ένα κλίμα ασφυκτικής έντασης, το οποίο αντανακλά μια τεράστια ενέργεια που ψάχνει διαρκώς βαλβίδες για να αποσυμπιεστεί, να αποσυμφορηθεί και τελικά να ανακουφιστεί.
Έτσι, το γεγονός της τρομακτικής δολοφονίας του 44χρονου συμπολίτη μας προχθές στην Αθήνα επισκιάστηκε μόλις χθες από τη δολοφονία με μαχαίρι ενός νεαρού μετανάστη και την αδικαιολόγητη και απρόκλητη χρήση βίας της αστυνομίας κατά τη διάρκεια των χθεσινών πορειών των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ.
Η κυβέρνηση κάθε τόσο επανέρχεται δεσμευμένη ότι θα λάβει μέτρα και αποφάσεις που θα ανασχέσουν τα εξεγερμένα φοβικά σύνδρομα των Ελλήνων, αλλά διαρκώς προχωρά στην επανάληψη των ίδιων ανεφάρμοστων πολιτικών.
Στην πραγματικότητα, ο κρατικός μηχανισμός έχει περάσει σε μια νέα φάση λειτουργίας από εκείνη της αδράνειας και της απραξίας σ αυτήν όπου πρέπει να δείχνει με πειστικό τρόπο ότι παράγει έργο, ασχέτως αν πρόκειται για μια επίφαση προσχηματικού τύπου.
Κι αυτή είναι μια εξέλιξη αρκετά δυσοίωνη από μόνη της για να ενσπείρει ανησυχία και αγωνία στις ζωές των πολιτών που δεν έμαθαν ούτε να ξεγελούν το κράτος ούτε να πορεύονται σε δρόμους παράλληλους με μηχανισμούς και διεφθαρμένες διακλαδώσεις. Από αυτούς πλέον απαιτείται μια γενικευμένη, τελειοποιημένη και υποδειγματική κοινωνική συμπεριφορά, την ώρα που οι κρίσιμες μάζες της παρανομίας και της διαφθοράς εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται σχετικά ανενόχλητες επί των γνώριμων συνηθειών τους.
Έτσι, βρισκόμαστε σήμερα, ως σύνολα πολιτών και χώρα ακινητοποιημένοι από καιρό στο σημείο μηδέν και δικαιολογημένα πια αναρωτιόμαστε σχετικά με το αν η αυστηροποίηση των νόμων και των κανόνων λειτουργίας των ελεγκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών, θα αποβεί τελικά προς όφελος της κοινωνικής δικαιοσύνης ή απλώς θα αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο επικοινωνιακού χαρακτήρα στα χέρια όσων οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες με τις επιλογές και τις παραλείψεις τους.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν είναι διόλου ακαταφρόνητη η καχυποψία ορισμένων πολιτών απέναντι στις δυνάμεις επιβολής της τάξης και τα θεσμικά κέντρα λήψης και υλοποίησης αποφάσεων, η οποία σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει και επισκιάζει ακόμα και τους φόβους της κοινωνίας απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου