Χαλάρωσαν λιγάκι τα μάτια τα σφιχτά
κι ένα καλογεράκι στην κόρη τους μπροστά
με δάκρυ ανακίνησης και ατμούς απ τα μαλλιά
τα όρια της συγκίνησης γυρεύει στη ματιά
κάτι αυταρχικοί και άγνωροι εγκρατείς
λογαριασμούς μοιράζουνε μιας άλλης εποχής
με σμιλεμένη διαγωγή και τρίχωμα αυτοκόλλητο
την πιο στυφή αναγωγή φτιάχνουν με νου ακλόνητο
μ όλα τα έξοδα δικά μου και χάρτινα γυαλιά
στητό το κούτσουρο μπροστά μου σαν ξόανο που γελά
ζαρκάδια, σφήκες, πεταλούδες στην άδικη ερημιά
μ όλα τα έξοδα δικά μου, κανείς δε με ζητά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου