Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΠΑΝΕ ΜΕ ΠΙΣΩ


Πάνω απ τη μάντρα του σεβνταλή
μόνο πετάει ένα χαλί
το παίρνει ο αέρας, το πλένει η γη
στο φως της μέρας ν αγκιστρωθεί

είχε αναβάτη, λένε οι παλιοί
έναν κατάδικο μπεσαλή
που κύκλους έκανε, πίσω μπρος
μα τον εγκρέμισε ένας αϊτός

στη βρυσομάνα, σε μια πηγή
στέκει για λίγο ν αναπαυθεί
μα το πεζεύει ένα παιδί
το αγριεύει, το τιμωρεί

πάλι χιμάει στον ουρανό
πάνω πετάει απ το νερό
η λίμνη λάμπει και μια βροντή
φέρνει σκοτάδι, φως και βροχή

πιάνει τα κρόσσια του το παιδί
και ημερεύει το άγριο χαλί
«πάνε με πίσω, θ ανησυχεί»
λέει, «η μάνα μου η καλή»

το κατεβάζει, γεμίζει ο ασκός
γιόκα μου λείπεις από μικρός
έγινες άντρας ήσουν παιδί
δες στον καθρέφτη, τι αλλαγή

μάνα της λέει, λείπω λεπτά
ούτε μιαν ώρα δεν πήγα μακριά
κοίτα εκείνο ψηλά το χαλί
είναι η άδεια απ όλα ζωή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου