Αυτές τις ημέρες, ολόκληρος ο πλανήτης μοιάζει κυριολεκτικά να βράζει στο ζουμί του, σ ένα, ευτυχώς, αρκετά ήπιο, κλιματολογικά, καλοκαίρι. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να συντάσσω την πρώτη πρόταση αυτού του κειμένου είχαν περάσει μόλις δύο ώρες από την τελευταία παραστατική ανταπόκριση από το Λονδίνο, που πέρασε μια νύχτα μακράς διάρκειας, όπου κανείς δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι στο σπίτι του.
Με το γνωστό φλεγματικό και απρόσωπο ύφος του το ραδιόφωνο του BBC μας πληροφορεί ότι τρεις νέοι μετανάστες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια ενός πολύ περίεργου περιστατικού, όταν ένας οδηγός αυτοκινήτου με τα «φώτα νυσταγμένα και βαριά» έπεσε με εξαιρετική σφοδρότητα επάνω τους. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι ίδιοι όχι μόνο δεν ανήκαν στο μπλοκ των εξεγερμένων νεαρών, αλλά αντίθετα επιχειρούσαν να περιφρουρήσουν την περιοχή τους από ενδεχόμενες απόπειρες βανδαλισμών. Η αλήθεια είναι ότι οι πληροφορίες που διοχετεύονται από τα συμβατικά κέντρα ενημέρωσης και εξουσίας της Βρετανίας δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως εντελώς αξιόπιστες, γιατί αν τις αποδεχόμασταν κατά γράμμα θα έπρεπε να πιστέψουμε ότι πρόκειται για την εξέγερση της ακριβής μάρκας. Μας λένε, ότι μερικές χούφτες νεαρών έχουν ξεχυθεί στους δρόμους των μεγάλων αστικών κέντρων για να βανδαλίσουν καταστήματα και να εμπλουτίσουν με νέες περιζήτητες μάρκες την γκαρνταρόμπα τους ή για να εκφράσουν απλώς το πάθος τους για καταστροφή και αποχαλίνωση. Μια προσέγγιση πολύ σχηματική για να είναι αληθινή.
Στην πραγματικότητα, μια αφύσικη κοινωνική έκρηξη μοιάζει να εξαπλώνεται στις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Βρετανίας, κατά τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, με κύρια χαρακτηριστικά τις υλικές καταστροφές, τους βανδαλισμούς και την αστική βία.
Εξάλλου, για μια ακόμη φορά η αστυνομία μοιάζει ανήμπορη να αντιδράσει μπροστά σε αιφνιδιαστικές τακτικές αντάρτικου πόλεων, ενώ ομάδες πολίτων χρησιμοποιώντας την κοινωνική δικτύωση επιχειρούν με οργανωμένες εθελοντικές δράσεις να αντισταθούν στο κύμα λεηλασιών και καταστροφών που καταλαμβάνει τη χώρα.
Μ αυτά και μ αυτά αποξεχνιέται πλήρως η αρχική αιτία των γεγονότων, η σπίθα που προκάλεσε την κοινωνική έκρηξη, η δολοφονία ενός μετανάστη κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών με αστυνομικούς.
Την ίδια ώρα στην Συρία, ο Μεγάλος Άρχοντας, Ασάντ, δοκιμάζει τις αντοχές του λαού του κάτω από έναν αφόρητο ζυγό, που αντί να λυγίζει όμως τις αντιστάσεις τις ισχυροποιεί περισσότερο. Εκείνον τον προστατεύουν ακόμα οι πετρωμένες δομές και τα ευεργετημένα συμφέροντα αλλά κυρίως το γεγονός ότι διατηρεί την ισχύ των όπλων στα χέρια του, σε αντίθεση με τη Λιβύη, όπου ο κατακερματισμός του εθνικού οπλοστασίου οδήγησε σ έναν εμφύλιο πόλεμο μακράς διάρκειας.
Σε μια άλλη γωνιά του κόσμου, στην Κούβα, το καθεστώς των αδελφών Κάστρο, φέρεται αποφασισμένο να λανσάρει μια νέα ευελιξία, αναστέλλοντας τους περιορισμούς εισόδου και εξόδου από τη χώρα, μια εξέλιξη που αντιμετωπίζεται από τους αντιφρονούντες με περισσή καχυποψία, αλλά και παράλληλα ως ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να υλοποιηθεί.
Περισσότερες αιτήσεις από ποτέ για άδειες ταξιδιού στο εξωτερικό υπολογίζεται ότι θα εγκριθούν σύντομα στο πιο θεαματικό απ όλα τα ανοίγματα που επιχείρησε έως σήμερα το ηγετικό δίδυμο της χώρας. Ένας αστάθμητος παράγοντας φυσικά παραμένει το ποιοι θα επωφεληθούν από την αλλαγή ώστε να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα στο εξωτερικό και ποιοι άλλοι θα γνωρίσουν αλεπάλληλες αρνήσεις εξόδου για πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους.
Παρομοίως και περιέργως ταυτόχρονα και στην Ελλάδα προσπαθούμε την ίδια περίοδο να απευλευθερώσουμε τις κλειστές μας δομές και παράλληλα να συμβιβαστούμε με μια καθημερινότητα που γεννά διαρκώς καινούργια προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζονται με αμφιλεγόμενες και συχνά παρωχημένες πρακτικές.
Εδώ η ακινησία δεν είναι τόσο επιβεβλημένη, αλλά έχει γίνει πια μια συνήθεια που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Ο λαός μοιάζει συντετριμμένος από το βάρος της γραφειοκρατίας και οι όποιες φιλόδοξες προσπάθειες για την αντιστροφή της κατάστασης βρίσκουν αντίσταση σε παγιωμένες αντιλήψεις και δυσθεώρητα προβλήματα. Βέβαια τα πράγματα έχουνε μπει σ ένα δρόμο και απομένει να δούμε προς τα πού θα οδηγηθούν.
Στις ΗΠΑ, «τα πιάσανε τα λεφτά τους» εσχάτως, και θα πρέπει να θεωρούν καταραμένη την ώρα και τη στιγμή που ο Άνταμ Σμιθ κλυδωνιζόταν πατόκορφα από την ιδέα μιας πλήρως ανεξάρτητης και ελεύθερης αγοράς, που θα αυτορυθμιζόταν, σύμφωνα με τις ανάγκες και τα συμφέροντα των πολλών. Δέχθηκε πολύ ισχυρό πλήγμα στο γόητρό της και το κρύωμά της εξαπλώθηκε εν ριπή οφθαλμού απανταχού, πουντιάζοντας σε μία μέρα τα μεγαλύτερα χρηματιστήρια του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου