Τα κεριά που λιώνουν στις λαμπρές
και ξεραίνονται στα χέρια
έχουν φως που φτάνει ως τις Κυριακές
που γεννιόντουσαν τα αστέρια
θέλει βάση ο άνθρωπος σταθερή
κηροπήγιο που αντέχει
να μην πέφτει σαν φυσά πολύ
να μην σβήνει όταν βρέχει
η ψυχή δεν έχει δεύτερη αλλαξιά
διατηρείται μουσκεμένη
κι αν στεγνώσει, ο θάνατος αρχινά
και το σώμα λιγοστεύει
τι αξία έχει να ξεχνάς
και τι νόημα να φοβάσαι
αφού εκεί που είναι για να πας
θα βρεθείς όπως και να σαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου