Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Κηροπήγια


Τα κεριά που λιώνουν στις λαμπρές
και ξεραίνονται στα χέρια
έχουν φως που φτάνει ως τις Κυριακές
που γεννιόντουσαν τα αστέρια

θέλει βάση ο άνθρωπος σταθερή
κηροπήγιο που αντέχει
να μην πέφτει σαν φυσά πολύ
να μην σβήνει όταν βρέχει

η ψυχή δεν έχει δεύτερη αλλαξιά
διατηρείται μουσκεμένη
κι αν στεγνώσει, ο θάνατος αρχινά
και το σώμα λιγοστεύει

τι αξία έχει να ξεχνάς
και τι νόημα να φοβάσαι
αφού εκεί που είναι για να πας
θα βρεθείς όπως και να σαι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου