Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ανθίσανε τα μάταια

Κάτι τους θυμίζεις
έτσι ματωμένος
όπως ψιθυρίζεις
γιατί τόσο μένος

γιατί είναι ο μπάτσος
τόσο ερεθισμένος
μοναχός και φάλτσος
καταϊδρωμένος

ανθίσανε τα μάταια
χαθήκανε οι αιτίες
μικρύνανε τα μάτια
και οι ουτοπίες

κάτι τους θυμίζεις
πού χανε ξεχάσει
μια πληγή αγγίζεις
πού χανε σκεπάσει

κάτι τους θυμίζεις
όσο συνεχίζεις
κάτι τους θυμίζεις
όσο πολεμάς

σύντομο το κέρδος
βροχεροί οι χρόνοι
μέσα στην αγχόνη
κάθε πιστωτή

χώρα που πεθαίνει
νιότη που λυτρώνει
δεν είμαστε μόνοι
κάτι υπάρχει εκεί

δεν θα πολεμήσεις
για τους βολεμένους
και κονομημένους
συνδικαλιστές
ούτε για τους πλούσιους
ούτε για τους ξένους
μα για την ζωή σου
κόντρα σε ληστές

τούτο εδώ το χρέος
θα γεννήσει κι άλλα
χρέη πιο μεγάλα
πιο εικονικά
το δικός σου χρέος
είναι μία στάλα
βγες από τη γυάλα
ρίξου στα βαθιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου