Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Τα πάντα έρχονται απ το χθες

Κι αν ξέρω πια τι θέλω
και τι χρειάζεται για να το αποκτήσω
ακόμα υποφέρω για όσα απέκτησα
για όσα μείναν πίσω
όσα αναγκάστηκα ν αφήσω
για να βρω τρόπο να γυρίσω

κι όσα ταξίδια δεν φαντάστηκα
γίνανε μια ερειπωμένη επιστροφή
από να τόπο που ξεχάστηκα
και που τον γέννησες αγάπη μου εσύ
έχει κι η Ελλάδα καταρράκτες
έχει κι η χώρα αυτή τρεχούμενο νερό
φτιάχνουν στον Έβρο κάτι φράκτες
να μην μπορούμε πια να φύγουμε από δω


μα οι διαφορές είναι εμφανείς
τώρα γεφύρια διακοσμούνε τα ποτάμια
και δεν υπάρχουν δυο πλευρές
κι ούτε πετούν γλυφό νερό τα σιντριβάνια
κι είναι οι όχθες περιττές
ρίζωσαν όλα στο τσιμέντο και στο αλάτι
το μέλλον έρχεται από το χθες
τα πάντα έρχονται απ το χθες
ακόμα αγάπη μου κι η ίδια η αγάπη
κι όταν σε πιάνω από το χέρι
για να περάσουμε απέναντι μαζί
πέφτει το μέλλον μ ένα αστέρι
κι ότι προλάβουμε σημαίνει η ζωή
κι όταν σ αγγίζω στην καρδιά
μοναδική ελπίδα είναι η ομορφιά



Συγνώμη κι από μένα
μα ήταν πάνω απ τις δυνάμεις μου
αν δεν πεθαίνεις από αγάπη
είναι γιατί υπάρχει λόγος
που δεν τον έμαθες ακόμα
που δεν γεννήθηκε ακόμα

κι εγώ βαθιά μέσα στη φύση μου
είμαι σχεδόν πάντα ο ίδιος
και ακούω ξανά τους μετρητές
απ τα παλιά τα εργοστάσια
και τα λυκόπουλα της πόλης
να μπαίνουνε σε μια σειρά
στης Κυριακής τα πρωϊνά


μα οι διαφορές είναι εμφανείς
τώρα γεφύρια διακοσμούνε τα ποτάμια
και δεν υπάρχουν δυο πλευρές
κι ούτε πετούν γλυφό νερό τα σιντριβάνια
κι είναι οι όχθες περιττές
ρίζωσαν όλα στο τσιμέντο και στο αλάτι
το μέλλον έρχεται από το χθες
τα πάντα έρχονται απ το χθες
ακόμα αγάπη μου κι η ίδια η αγάπη
κι όταν σε πιάνω από το χέρι
για να περάσουμε απέναντι μαζί
πέφτει το μέλλον μ ένα αστέρι
κι ότι προλάβουμε σημαίνει η ζωή
κι όταν σ αγγίζω στην καρδιά
μοναδική ελπίδα είναι η ομορφιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου